|
DINSDAG 13 JUNI 2006 (door Leonie)
Om kwart voor acht klopte Corianne op de deur en even later zaten we aan het ontbijt. Daarna pakten we al onze spullen weer in de auto en om één minuut voor negen reden we weg (om negen uur zouden Coriannes collega's weer op de stoep staan - ze woonde op de etage boven haar werk). De temperatuur buiten steeg gestaag, maar dankzij onze airco was het in de auto goed uit te houden. Na een paar uur dronken we een sapje in de brandende zon en daarna reden we weer door. Na Caen lunchten we en het viel ons op dat het nu toch wat frisser werd. Hoe dichter we bij Cherbourg kwamen, hoe kouder het werd. Vlakbij Cherbourg was het zelfs even 14,5 graden, iek! We vonden al snel de veerboten en we gingen in de rij staan bij Irish Ferries. Enige tijd later mochten we inchecken en de douane vond ons ook okee. Vervolgens moesten we weer zeer lang wachten, alle rijen om ons heen mochten natuurlijk eerder dan wij de boot op, zucht... Eindelijk mochten we aan boord en we kwamen schuin te staan. Raar was wel dat er rubber blokken vóór de auto werden gezet terwijl de voorkant hoger stond dan de achterkant, maar al snel werd de reden duidelijk... onze helling werd omhoog gehesen en even later stonden we ineens heel anders. Koel was dat. Wij zochten een weg door de Franse bejaarden en vonden hut 408. Dit bleek een zeer kleine ruimte met een stapelbed en een mini-badkamertje te zijn. We zijn veerboothutten gewend en die zijn vaak niet groot, maar dit was wel veruit de kleinste die we ooit troffen. Daarna tjekten we het schip (de Normandy) uit. Weinig niet-horeca zitplaatsen, viel ons op, en daarom aten we de gekochte sjips maar zittend op de grond op. 
Om zes uur keken we even buiten naar de afvaart en daarna dronken we wat in één van de horecagelegenheden. Toen hadden we honger en in de brasserie aten we een bord met kip/vis en friet. Vervolgens trokken we ons terug in de Samuel Beckett Reading Room... yeah right, naast de ruimte waar het kindervermaak plaatsvond. Heerlijk, schreeuwende kinders... blorf. Gelukkig hield dat iets na achten op, dus konden we nog even rustig zitten... |