|
ZONDAG 28 JUNI 2009 (73.261 km.)
We hadden besloten de benen nu eens goed te gaan gebruiken en we reden met de auto (...) naar ons vaste koffiedrinkpunt op Harris. Verkwikt reden we verder en iets voorbij Tarbert kwamen we aan de afslag naar Roghadal. Het kleine weggetje slingerde wat en ons wandelboekje zei dat we konden parkeren in een lay-by vlakbij een meertje. De lay-by bleek een passing place en dat leek ons niet echt een handige plek om de auto neer te zetten. Gelukkig vonden we even verderop gewoon een parkeerterreintje met een informatiebord erbij, waaruit we opmaakten dat we de rondwandeling ook hier konden beginnen. 
We liepen door het prachtige, rotsige heuvellandschap, met hier en daar een moerasje om ons scherp te houden. 
 
We hadden het, mede dankzij de zon, uitstekend naar ons zin. Echter! Zodra we de waanzinnige stranden van Seilebost en Luskentyre zagen liggen en aan de afdaling ernaartoe begonnen, daalde een zwerm steekvliegen op ons neer. Steekvliegen zijn evil. Steekvliegen moeten dood. Maarten verdween al snel uit zicht in zijn haast weg te komen en ik deed ten einde raad mijn broekspijpen en jas aan (warm!). Onderaan het pad sloegen we rechtsaf, de 'oude weg' op. Daar was het gelukkig iets minder stekelig en we vonden een rots in de wind met uitzicht op de stranden, dus daar aten we onze lunch. Maarten maakte een foto van het uitzicht en stuurde die naar Tessa en Jacob. De eerste reageerde al snel: 'dat is gewoon asociaal.' Heh. 
Nu was de route makkelijk: we volgden de oude weg en die bracht ons uiteindelijk bijna tot bij de auto. 
Veertien kilometer in de benen en dat voelden we. Weer bij de tent gingen bier en IrnBru er dan ook goed in... evenals de pannenkoeken later die avond! |