|
WOENSDAG 27 JUNI 2012 (km. 8169)
'Iets' later dan gepland (negen uur!) werden we wakker. Blijkbaar moesten we allebei wat slaap inhalen... Snel stonden we op en na het ontbijt smeerden we boterhammen, zette Remco koffie en konden we gaan. Het regende nog steeds, dus de koffie dronken we noodgedwongen in de auto op, zonder mooi uitzicht op Loch Linnhe. Daarna reden we door naar Fort William, waar we maar liefst één pond vijftig moesten betalen om er de hele dag te mogen parkeren. Poeh! Wij besloten dit ten volle te benutten en kozen een wandeling uit ons boekje van 14,5 km. Vanaf de parkeerplaats klommen we via achterafstraatjes van Fort William naar het beginpunt van de echte beklimming van Cow Hill, de heuvel die Fort William scheidt van Glen Nevis. Droog was het niet, maar we vonden het warm genoeg zonder jas, en zó nat werden we nu ook weer niet. Vanaf Cow Hill zouden we een mooi uitzicht moeten hebben op Ben Nevis, maar we zijn er onderhand aan gewend geraakt: Ben Nevis zit vaak met zijn hoofd in de wolken. Wat we ook niet zagen: de Schotse hooglanders die bovenop Cow Hill zouden moeten zitten. Ach, we zagen de schapen, ook leuk. 
We daalden de heuvel weer af en namen het multi-use-pad aan de oostzijde. We kwamen niemand tegen, ondanks alle waarschuwingen voor fietsers: wederom teleurstellend. Ook jammer: het ging steeds harder regenen, tot we uiteindelijk onze nederlaag toegaven en de jassen aan deden. Toen de mogelijkheid zich aandiende om iets eerder terug te keren naar het dorp dan officieel volgens de wandeling, grepen we deze aan. In Fort William liepen we door de winkelstraat (in de regen), kochten een pak melk bij Morrison’s en gingen uiteindelijk eten bij No. 4, ons aangeraden door zowel Lonely Planet als Rough Guide. Het eten was mwah, en als dit het beste was dat Fort William te bieden had, hoeven we de rest niet per se te proberen. Na het diner zochten we een pub op zodat Remco naar Portugal-Spanje kon kijken. Ik las mijn boek (te snel) uit en verveelde me enigszins. Het publiek in de pub was ook niet direct aangenaam (veel getatoeëerde, luide Schotten) en tot overmaat van ramp vergaten beide ploegen te scoren, zodat ik ook nog een verlenging én strafschoppen moest uitzitten. Om elf uur waren we bij de tent, moe en wel, dus we gingen meteen door naar bed. |