HUIZE MIKA

Om tien over negen vertrokken we al naar de boot, die bij aankomst aan de overkant lag. Deze besloot na twintig minuten naar onze kant toe te komen. Zo kwamen we om tien uur aan de overkant, zodat de tocht nu echt kon beginnen... en wel met een tunnel van zeveneneenhalve kilometer! Rond een uur of elf namen we een koffiebreak, waarna we de weg naar Bergen vervolgden.

Onder begeleiding van de Wegtâh-cassette van mij en de Daryll-Ann opnamen van Esther kwamen we steeds dichter bij het stadje waar het altijd regent. Het schoot echter niet op... veel bochten in de weg, wachten bij wegversmallingen op tegenliggers (de camper en vrachtauto als voorganger kwamen als geroepen) en een fotosessie bij de "Steindalsfossen" (waterval waar je onderdoor kon lopen).

Om één uur kwamen we dan eindelijk in Bergen aan (140 kilometer in drie uur!) en zetten de auto in het eerste het beste P-hus. Leuk stadje! We volgden het bordje "Turistinfo" en kwamen in het haventje midden in de stad.

Daar besloten we op zoek te gaan naar een Mac... Het werd de Burger King! Na onze maagjes te hebben gevuld, gingen we op zoek naar "Fløibanen", de kabelbaan naar de berg waarvandaan het uitzicht op Bergen heel mooi moest zijn. We kwamen eerst nog een cd-zaak tegen die geïnspecteerd moest worden. Opvallend feit is dat er in Noorwegen nog meer op categorie muziek wordt gesorteerd... "Indie" heeft in ieder geval een apart hoekje (staat niet tussen de standaard pop/rock). De Noorse FRS hebben we even links laten liggen, want we wilden plaatjes schieten van Bergen vanaf de berg. Dit hadden we in een half uurtje gedaan (ook de auto was nog gespot!) en we gingen in etappes naar beneden (er stapten onderweg ook mensen op de kabelbaan... vaag!)

Bij de markt gingen we ansichtkaarten scoren (ik zag ze daar voor twee NOKkies per stuk) en bij de "Turistinfo" folders en postzegels. Nu werd de FRS toch nog van binnen bekeken en kocht Leonie in een kiosk het door haar moeder fel begeerde Zweedse tijdschrift "Dam"! Onderweg naar de auto kwamen we de Noorse "Plato" tegen waar Maarten en ik nog wat kochten... Nederlands product! We gingen nu echt naar de auto en vertrokken om vijf uur uit Bergen richting Voss. Deze weg was nog geen tachtig kilometer, maar had welgeteld vijfentwintig tunnels! In Voss deden we in rap tempo boodschappen, waarna we op zoek gingen naar de hut voor de volgende nacht. In Saue deden we de eerste poging die mislukte. De dame voor ons in de rij kaapte net voor onze neus de laatste hut weg (terwijl ze later was aangekomen, maar bijzonder vlug uitstapte...). Toen we vertrokken, werd er nog even een bordje opgehangen dat aangaf dat inderdaad alle hutten waren verhuurd. Bij de volgende camping (bij een mooie waterval vijf kilometer verder) kwamen we bij een kiosk waar een groep (uit een touringcar) losgelaten Spaanse dames druk bezig was souveniertjes uit te zoeken <taptaptap>. Toen ze even waren uitgekakeld stelden wij de onvermijdelijke vraag ("Cabins free?") en kregen we het onvermijdelijke antwoord ("No, sorry."). Met piepende banden gingen we vier kilometer verder kijken bij "Taulen"... Bingo!!!

We kozen de knusse hut (nog goedkoper ook) en laadden de auto uit (en de hut vol). Het avondeten (brood) ging in etappes, omdat het deels zodanig verwarmd was in de auto dat het na een koelkastbehandeling pas geschikt werd bevonden voor consumptie. Ondertussen vermaakten we ons met een potje badmintonnen. De lachspieren werden op proef gesteld (en anti-peristaltische bewegingen met moeite kop ingedrukt), toen ik een voorstelling gaf hoe het nuttigen van een muggenpuist ongeveer in z’n werk moest gaan ("wil je een lepeltje?" - LJ).

Enfin, na het eten en het schrijven van de kaarten gingen Leonie en Maarten contact zoeken met het thuisfront (telefonisch) en daarna werd de waterval van vier km terug (samen met mij) nog even bewonderd. Ik scoorde een paar "moose" sokken en was daarmee zichtbaar blij. Terug bij de hut werd nog koffie gedronken en spelletjes gedaan... Mens-erger-je-niet en Mastermind. De kwoot van de dag kwam op de valreep op de naam van Esther die op de opmerking van Leonie: "Het is wel donker op de wc..." het antwoord klaar had: "Dan moet je wel het licht aan doen!". De toon was gezet <haha>, de dames gingen vrij snel slapen en ik kreeg een gastrol toegedeeld in dit dagboek voor zes augustus. Ik sluit ‘m bij deze af!

vorige | volgende | norge index | huize mika home