|
DONDERDAG 6 JULI 2017 (km. 19.783)
Nog steeds deden mijn benen pijn, maar ik vond toch dat we een stukje moesten gaan lopen en ons wandelboekje - vandaag wel mee - wist een wandeling bij Loch Lochy (de naam alleen al!) van 6,5 kilometer met weinig klimwerk, dus dat werd 'm. Na de koffie reden we via een spannend tussendoorweggetje (de B8004) naar Loch Lochy. De eerste stop was er al vrij snel: Neptune's Staircase, een collectie van acht sluizen in het Caledonian Canal. Het was erg druk met bootjes, dus we keken een tijdje naar alle bedrijvigheid. Daarna reden we de B8004 af tot bij het Commando Memorial, waar de soldaten worden herdacht die hier in de Tweede Wereldoorlog trainden. We gingen noordwaarts over de A82 zonder ook maar ergens een wc tegen te komen, en de nood werd nu wel hoog. Bij Laggan Locks parkeerden we de auto voor onze wandeling en halleluja, een wc... OP SLOT! Getver. Okee, dan maar in het struweel. We aten boterhammen met de overgebleven aardbeien (twee dozen voor drie pond of één doos voor twee, dan wil Remco dus twee dozen). Voldaan begonnen we aan de voettocht. Het eerste deel ging noordwaarts over een 'minor road', waar we drie auto's tegenkwamen... de postbode en de boer twee keer (de weg liep dood). 
Bij Loch Oich namen we de swing bridge en via het 'tow path' liepen we terug naar de Laggan Locks, waar net Lot van Texel (uit Haarlem…) binnenvoer. Goede reis! We stapten weer in de auto en reden naar Invergarry, waar we afsloegen naar het westen. De weg langs Loch Garry en Loch Loyne reden we al vaker, maar alleen als terugweg van Skye. Nu hadden we tijd om bij elke P te stoppen (die ook veel meer aan 'onze' kant van de weg lagen) en te genieten van de waanzinnige uitzichten. 
We namen de A887 weer oostwaarts en bij Invermorriston deden we nog een 'kort' uitstapje naar het noorden, want zó dicht bij Loch Ness en dan nog steeds Urquhart niet zien... dat kan niet. Nu blijkt Urquhart Castle nogal beschermd door de beheerders; vanaf de weg zie je er niets van en vanaf de P bij het kasteel eigenlijk ook niet, want het enige stukje waar geen dichte begroeiing staat, was afgezet wegens 'bouwwerkzaamheden'. Hmhm. Niet voor één gat te vangen beklommen we illegaal een bergje en zo zagen we het kasteel toch nog liggen. 
Het werd tijd voor de terugreis. Op de weg langs de camping ving ik een glimp op van een tent naast de onze en ik vroeg Remco: "Zijn er nu mensen hun tent op aan het zetten óp onze slikrand?" Dat bleek helaas het geval. Op onze ietwat verontwaardigde opmerking schoven ze toch een metertje op, maar de rest van de avond moesten we hun Ierse gebral aanhoren alsof ze naast ons in de tent zaten. Eikels (want er was op de camping verder echt nog ruimte zat)! |