|
ZATERDAG 15 JUNI 2019 (km. 71.359)
Gisteravond kwam gastvrouw Marianne toch nog langs om te vragen hoe laat we ons ontbijt wensten. We besloten dat half negen een mooie tijd was en na een nacht heerlijke slaap kwam ze inderdaad om half negen een copieus ontbijt brengen. Dat aten we op onder toeziend oog van de hond, die ons door het raam naast de voordeur in de gaten hield. 
Na het ontbijt hingen we nog een tijdje rond, en knuffelde ik de hond. Om half elf hadden we alles weer in de auto zitten en we rekenden af bij gastheer Klaus, die nog vertelde dat de hond Jake heet. Weten we dat ook weer! We gingen op weg naar Hirtshals, via slinkse wegen omdat we moesten tanken. Dat deden we in een dorpje en omdat we nu toch al b-wegen reden, bleven we dat maar doen tot aan Hirtshals. Platte boel, dat Noord-Denemarken. Om kwart over twaalf arriveerden we bij de check-in van de Smyril Line en we mochten in rij 47 gaan staan. We lazen wat en verbaasden ons over de kluit Nederlanders om ons heen. Na een tijdje moest ik afscheid nemen van Remco en samen met een heleboel vrouwen - lekker stereotiep - ging ik met de shuttlebus naar de voetgangersterminal. Alleen chauffeurs mogen met de auto aan boord. 
Ik moest vrij lang wachten, terwijl Remco me al snel liet weten dat hij al aan boord was, de hut had gevonden en nu aan dek zat. Hij wel. Uiteindelijk mocht ik ook boarden en ik vond Remco al snel. Hij had een dekstoel voor me vrijgehouden en we zaten lange tijd aan dek, want we vertrokken met ongeveer drie kwartier vertraging. Buiten het zeegat werd de wind toch flink frisser en we zochten de hut op. We lazen wat, verkenden het schip (weinig veranderd), lazen nog wat en gingen toen dineren in het buffetrestaurant. De rij was nogal lang (om binnen te komen) maar het wachten werd beloond met een plekje aan het raam. We vulden onze magen met al het lekkers en verzadigd keken we aan dek nog even naar Noorwegen, alvorens ons terug te trekken in de hut. |