|
VRIJDAG 21 JUNI 2019 (km. 72.085) (door Remco)
Vandaag uitgeslapen tot 7.30! Deze keer een vrij uitgebreid ontbijt, zodat we toch iets later weggingen dan de bedoeling was. Eerst terug naar Höfn (ongeveer 13 kilometer) om boodschappen te doen en daarna weer op pad (het liep al tegen tienen). We waren al even op weg toen we bedachten een uitstapje richting een gletsjer te maken... 8 kilometer heen en 8 kilometer terug over steentjes en door kuilen om nét niet tot de gletsjer zelf te komen en dat maakte de Fláajökull een beetje flauwekul. Maar goed... we hebben daar wel ons eerste bakje zelfgezette koffie gedronken. 
Daarna nog een paar keer gestopt voordat we bij Jökulsárlón stopten. 
Daar genoten we (net als vier jaar geleden) van het prachtige uitzicht op het meertje met ijsschotsen en de gletsjer erachter. Het weer werkte ook wel mee met een best aanwezig zonnetje. 
Aan de zeekant zijn we ook gaan kijken bij het lavastrand met de aangespoelde ijsblokken, wat fraaie plaatjes gaf met nog steeds de zon present! 
Toen we ons konden losrukken van al dit moois, hebben we nog een verlate lunch genoten van de uit de Nettó meegebrachte boodschappen. Omdat het inmiddels 15.00 was, besloten we de wandeling naar Svartifoss (minimaal twee uur) te schrappen en direct door te rijden richting Kirkjubćjarklaustur, waar vlakbij (Hunkubakkar) onze eindbestemming van vandaag was. De eerst geplande tijd (16.30) werd natuurlijk niet gehaald... met diverse tussenstops kwamen we uiteindelijk tegen 18.00 aan. 
We checkten in, deze keer voor een huisje. We laadden de auto uit en gingen daarna eten bij het restaurant dat erbij hoorde. We genoten van een vispotje en hadden besloten nog een avonduitstapje te maken naar de kloof bij Fjađrárgljúfur, die vier jaar geleden ook veel indruk op ons maakte. Wat in die tijd was veranderd, is dat er een duidelijk afgebakend wandelpad was dat ook goed begaanbaar bleek te zijn. De uitzichtpunten waren ook de moeite en de derde locatie was een nieuw ijzeren platform, waar je de waterval en de kloof prima kon bekijken. Jammer dat er altijd een paar eigenwijze toeristen zijn die buiten de paden gaan (sommigen zelfs met een drone, want ja, die is niet interessant als je op het pad moet blijven), ook al is dat verboden. De natuur is er kwetsbaar en moet beschermd worden. Ze waren blijkbaar Oostindisch analfabeet (want het staat duidelijk op de bordjes). Maar goed, we genoten desondanks van al het natuurschoon en de donkere wolken bleven op gepaste afstand. 
Daarna terug naar het huisje, waar we de rest van de avond doorbrachten met foto's backuppen, verslag schrijven en andere ontspannende bezigheden (lezen/puzzelen). |