|
MAANDAG 2 EN DINSDAG 3 AUGUSTUS 1999
De hele maandagochtend gebruikt om vóór te slapen, want vannacht gaan we vertrekken. ’s Middags gepakt en nog wat Virtuele Ronde Tafelmails rondgestuurd. Rond elf uur ’s avonds arriveerde Remco met Esther, en we keken gezamenlijk een beetje wanhopig naar de hoeveelheid bagage en de ruimte in de auto. Na veel passen en meten kregen we toch alles erin, op de vodka na. Pooh. Om 23.53 reden we weg van de Rapierburg, wel zeven minuten vóór op schema. Qua wow. Bij de laatste pomp voor de grens stapten we nog even uit voor een slurpbeurt van het autootje, en ongemerkt passeerden wij vervolgens de grens. In Duitsland moest chauffeur Remco even uitrusten en ik maakte van de gelegenheid gebruik om mijn broekspijpen aan te doen (afritsbroeken zijn erg praktisch op vakantie!). Maarten: "Moet je die pijp aan mij geven... dan geef je de pijp aan Maarten... arfarf!" Ook deden wij nog even aan celebrityspotting in de vorm van sterren kijken. Zucht. Wij besloten tot de invoer van een uitspraak van de dag, de beste zou de titel "Kwote d’Or" krijgen... We reden weer verder en al snel passeerden we Bremen. In Hamburg troffen we een bijna verlaten Elbe-tunnel, een waanzinnige ervaring. Rond vijf uur waren we nog slechts vijfenzeventig kilometer verwijderd van Kiel, een beetje overdreven. Dus we besloten even te proberen wat te slapen op een gezellig drukke parkeerplaats. Esther, Maarten en ik bleven in de auto, terwijl Remco in de bushbush ging liggen. Erg grappig ook, die muis op zijn kussen.  Om zeven uur waren de autoslapers zo stijf dat ze besloten wat rond te gaan lopen. Remco werd ook spontaan wakker en we gingen maar ontbijten. Daarna reden we door naar Kiel, waar we de Norwegenkai in één keer vonden. En we bleken niet eens de eersten! We vonden een leuk plekkie aan het water en wachtten op de aankomst van ons scheepje, de "Kronprins Harald". Deze arriveerde zeker tien minuten te laat, een schande!  Wij keutelden vervolgens wat rond en deden ons best om uit de zon te blijven (warm!). Wij vonden een plek naast de auto en praatten wat over Excelsior (what else is new?), en Maarten liet de auto nog ff springen. Tof! Net toen we wilden gaan lunchen (met Käse en Butterschinken.... wat een lol) was het tijd om de douane door te gaan. Met wat inventief geschuif met etenswaar kwamen we zonder kleerscheuren door de controle. Vervolgens stonden we nog vrij lang te koken in de rij auto’s voor de boot, maar uiteindelijk mochten we aan boord. We namen een gevaarlijk uitziende helling met verrassend gemak en enige tijd later ploften we tevreden neer in onze hut. Nu was het tijd voor de lunsj, poging II. Het lukte wonderwel. Na nog even een frisse neus (en een verwaaid kapsel) gehaald te hebben, besloten we te gaan slapen. Gaaap. De wekker op 18.00, al hielp dat weinig omdat er geen batterijen in zaten. Qua warhoofdactie. Gelukkig had Maarten een bliep-horloge en hoewel we er allemaal doorheen maften, werden we op tijd wakker om nog te kunnen... ehm... "dineren". We aten vage worstjes en stroganoff en ’t was best lekker. Daarna vertoefden we nog een tijd aan dek om de zon in de zee te zien zakken (of land à Denemarken lag in de weg) en nu, nu gaan we weer slapen. Snurk. |