WOENSDAG 4 AUGUSTUS 1999

   Om 7.00 (a.m.!) ging Maartens bliep-horloge af. Dus ik slofte naar onze "badkamer" en enige tijd later was iedereen gereed voor het ontbijt. Zodat we om half negen aan dek stonden te genieten van de Oslofjord in de zon. Qua mooi! Om half tien legden we aan en iets later reden we de boot af. Bij de douane werden we nog hevig ondervraagd door een man die precies wilde weten wat we kwamen doen, waar we heengingen en hoelang we zouden blijven (= ingewikkeld). Na ook nog een inspectie door een drugshond mochten we eindelijk verder. En alle Noren achter ons mochten zó doorrijden. Grrr. We reden vlot Oslo uit en volgden de borden naar Drammen. Remco: "We moeten zo afslaan, want we moeten niet... eh... door Drammen... giechel..." en dat na al het geneuzel over "zullen we op tijd Kiel halen...?" Zucht. Maar toch een nominatie voor de Kwote d’Or. We vermeden dus Drammen en arriveerden veilig in Hønefoss.


Onderweg vonden wij nog een utsikt over de Tyrifjord ("Kongens Utsikt"). Al was het leukste niet het uitzicht, maar de struiken met frambozen (leuke foto’s ook, ja) en bosbessen. Jammie.
  

   Na Hønefoss reden we naar Noresund. Vlak voor die plaats genoten wij lunch, tussen de rode mieren en overig ongedierte, en vlak bij wat koddige mensen die in hun bikini lagen te zonnen op de steiger, en toen ze besloten te gaan zwemmen zich omkleedden en een... eh... bikini aandeden. Hm. We giechelden nog even om Esthers ontdekking dat toiletbordjes in Noorwegen misschien wel de moeite van het fotograferen waard waren voor cd-boekje-purposes ("Dames" in het Noors is "Damer"!), en reden verder langs het meer Krøderen.

We reden nu een stuk relatief snel door, en pas bij Torpo stapten wij weer eens uit de auto, ditmaal voor een "stavkyrkje". We trotseerden een buslading toeristische Duitsers en besloten het kerkje niet binnen te gaan. Dertig kronen voor vier vierkante meter lege kerk leek ons toch wat overdreven.
Dus snorden wij voort over weg nummer zeven, onderwijl car cassettes afspelend. Het werden heuse popquizzen, met als favoriete hint: "Er zit een listee in de band!". Zo kwamen wij in Geilo, de "Poort" naar de Hardangervidda. Dit dorp is erg op wintersport gericht, maar het was er ook nu lekker druk. We vonden een Spar supermarkt en deden wat inkopen voor het avondmaal. Daarna tuften we verder, en Esther ontdekte de eerste sneeuw. Al snel kwamen we terecht in een heel ander landschap, heel kaal met hoge bergtoppen en grote stukken besneeuwde hellingen.
We stopten om de paar kilometer voor fotodoeleinden, en we vonden zelfs een stuk aanraakbare sneeuw. Dit leidde natuurlijk tot een (eeuwige-) sneeuwballengevecht en het was verbazingwekkend hoe koud de sneeuw was. Duh. Iets verderop kregen we zicht op de enorme Hardangerjøkulen (= gletsjer) en we waren zwaar onder de indruk, ondanks de kletterende hagelstenen. Auw.

Door de vele stops was het toch behoorlijk laat geworden en we gingen maar vast op zoek naar een overnachtingsplaats. Via duistere tunnels die schijnbaar naar het middelpunt van de aarde toe spiraalden, kwamen wij in het Måbødal. We probeerden wat campings, maar de "hytter" waren óf te duur, óf vol, óf je moest ervoor opbellen. <griezel>. Iets voor Ringøy vonden we uiteindelijk iets wat Bakken heette en de mevrouw achter het loketje had gelukkig goed nieuws: lege hytter voor een acceptabele prijs. We reserveerden voor twee nachten en installeerden ons. Daarna kookten we spaghetti (óf, in Esthers geval, macaroni...) en vervolgens dronken we onze eerste bak koffie, met een smeuïge stroopwafel erbij (= lekker). Daarna was het tijd voor actieve ondernemingen en we badmintonden en frisbee-den wat. Om uiteindelijk lekker op/voor de veranda neer te strijken, van de zonsondergang te genieten en diepe gesprekken te voeren (Engelse uitspraak according to Leonie: "tomb" = "toem" en "womb" = ""woem". Engelse uitspraak according to Maarten: "bomb" = "boem"). Kwote d’Or! En tijd om naar bed te gaan...






vorige | volgende | norge index | huize mika home