|
DONDERDAG 12 AUGUSTUS 1999
Vanmorgen ging "die klerewekker van jou" (dank aan Maarten) weer om half acht. Natuurlijk waren Remco en ik er weer als eerste uit, maar de rest zat ons dicht op de hielen. We ontbeten, wasten af en begonnen aan het uitzoeken van de spullen: wat bleef achter bij Remco en wat ging er met ons mee naar huis? Om half tien reden wij reeds weg van de camping, op weg naar Oslo. We deden nog even boodschappen in Råufoss (het grote winkelcentrum in Gjøvik was nog gesloten toen we er langsreden!) en daarna reden we in één keer door naar Oslo. We besloten eerst naar Holmenkollen, de skischans, te gaan, en we vonden het zowaar zonder foutrijdingen! We zwobbelden wat naar Oslo aan onze voeten, en ik betaalde nog even vijf (VIJF!) kronen om naar de WC te mogen...! De schans lieten we voor wat-ie was, 60 NOKkies voor zo’n stukkie ging ons iets te ver. Dus we keerden terug naar de auto, en begonnen aan het laatste kunststukje: een rit door het centrum van Oslo. Wonderbaarlijk genoeg reden we ook nu in één keer goed en arriveerden we zonder kleerscheuren bij het Sentral Stasjon (ofzo). Daar parkeerden we de auto in het P-hus en we namen de lunch mee naar – wat achteraf bleek – een lichtelijk louche pleintje. Gelukkig zaten de echt ongure types achter op het grasveld en konden wij ongestoord wat boterhammetjes wegwerken. Daarna pleurden wij de overgebleven rotzooi weer terug in de auto en we maakten ons eerste kleine rondje door Oslo. We namen de hoofdstraat (Karl Johans Gate), bezochten de onvermijdelijke Free Record Shop, namen een kijkje bij de Domkerk (nogal een domme Domkerk in onze ogen, qua niet echt indrukwekkend) en toen was het alweer tijd om terug te keren naar het station, waar Remco’s nieuwe reispartner Patrick zich zou bevinden. Remco en Patrick vonden elkaar in één keer en gezamenlijk besloten we nu een iets grotere cirkel te gaan lopen. We namen weer de Noorse Kalverstraat, voorbij de Domkerk, en kwamen bij de Universiteit. Erachter stond Nasjonal Galleriet en omdat we uit betrouwbare bron hadden vernomen dat daar enige schilderijen van Edvard Munch hingen, en het bovendien gratis was, gingen wij naar binnen. We bewonderden wat schilderijen, zeiden "oh" en "ah" bij "Skrik" (= "de Schreeuw", weliswaar een replica, maar wel gemaakt door meneer Munch himself) en Remco en ik – gevolgd door Maarten en Patrick – bedachten een tactiek: landschapjes werden even bekeken, de rest werd een blik toegeworpen. Enige tijd later vonden we Esther weer terug in de hal beneden en we liepen door naar Slottet, het koninklijk paleis. Het "trapje" was comfortabel, het park was mooi (één rondje) en toen was het alweer tijd voor het diner.  Remco wist de weg ("ach ja, ik kom hier ieder jaar, blablabla...") en hij loodste ons regelrecht naar de Mac in de haven (zingen!). We genoten van deze typisch Noorse maaltijd, waarna we het oude slot Åkershus gingen bekijken. We deden hier erg lang over, hangen in de zon is ook een kunst, maar het was erg mooi. Ik wilde nog even een stoere foto van Remco op het kanon maken. Op het moment dat ik afdrukte zei hij net "Oh yeahhh!" zodat het een extreem coole foto is geworden... ehm... ik denk dat je erbij had moeten zijn... ;-)  Uiteindelijk hadden we wel zo’n beetje alle straatjes gehad en liepen we terug naar het station. Onderweg troffen wij weer een café Bacchus en ditmaal gingen wij binnen. We genoten van biertjes van een tientje (argh!) en een Fanta (lekker...). Daarna gingen we echt naar het station, ik belde nog snel even naar huis om te melden dat alles goed ging, we haalden de spullen uit de auto en liepen naar het perron. Daar namen we hartverscheurend afscheid (snik!) en de twee heren vertrokken, op jacht naar een overnachtingsplaats. Wij wachtten op de trein, die al vrij snel kwam, en we onderzochten onze slaapplaatsen. Hoog! De trein vertrok precies op tijd en al snel besloten we te gaan slapen (na nog wat verhalen aangehoord te hebben van onze buurman die inmiddels al met de halve trein in contact had gestaan, "from Hungary but a Swedish citizen" en wat Vlaamse relaties: "Mag ik alstublieft van tafel?" – koddig...). |