|
DONDERDAG 1 JULI (CANADA DAY) 2004 (km. 8803)
Om kwart over zes ging de wekker en Remco stond meteen op om naar de wc te gaan. Daarna kroop hij lekker terug in bed en spoorde Leonie aan te gaan douchen: "Jíj wilde vroeg opstaan!" Zuchtend vertrok Leonie naar de veraf gelegen douches, die gelukkig wel allemaal vrij waren. Toen Leonie terugkwam bij de camper, stond Remco al klaar voor vertrek naar de douches en terwijl hij douchte, zette zij alle ontbijtspullen vast klaar voordat ze met Ian Rankin in de zon ging zitten. Na het ontbijt vertrokken we, om half negen. We namen weg 16 naar Maligne Lake Road. We kwamen al meteen een file tegen, wat meestal wildlife betekent. Inderdaad, langs de snelweg lag/stond een kudde elks, compleet met kalfjes. Kjoet! We reden verder en sloegen rechtsaf de weg naar Maligne Lake in. Het bleek een mooie weg, met hertjes langs de route en eekhoorns overal. Na enkele kilometers kwamen we bij het mooie Medicine Lake, een meer dat 's zomers langzaam leegloopt en in de lente weer volloopt.  We reden verder en kwamen uiteindelijk bij Maligne Lake, waar we eerst wat koffie slobberden. Daarna begonnen we aan de Moose Lake Loop. Helaas ontdekten we al snel dat het hele bos vergeven was van de muggen, wat de wandeling niet ten goede kwam. Een klein uur later waren we terug bij de auto en Leonie weigerde de andere wandeling in de buurt te doen. We stapten weer in de camper en besloten naar Maligne Canyon te rijden. Onderweg kwamen we nog een kudde wilde geiten (met een minigeitje erbij) tegen en er scheen verderop nog iets op een berg te zitten (een hele touringcar vol mensen langs de kant van de weg, alle mensen met fototoestellen dezelfde kant op), maar wij zagen niets.
 Die ging veel sneller dan heen, want a) het was nu een afdaling en b) we hoefden niet meer bij elk viewpoint te stoppen. Gelukkig maar, want het begon wat te spetteren en uiteindelijk zelfs vrij hard te regenen. Wij waren nu echter vlakbij de camper en weigerden zodoende regenjassen aan te trekken. Ietwat vochtig kwamen we bij de auto, waar we nog maar even lunchten. Daarna reden we naar Jasper. Onderweg scheen er weer iets in het bos te zitten, maar ook nu zagen wij niets... In Jasper bleek niet veel te beleven, dus reden we meteen maar door naar de camping. Remco probeerde het zeeslagje-blok van het WK Puzzelsport 2003 in de gegeven tijd van 45 minuten te maken, maar slaagde daar tot zijn eigen ongenoegen niet in. Ineens betrok de lucht opnieuw (we zaten tot dan toe weer lekker in het zonnetje) en het ging heel hard waaien. We haalden alle spullen naar binnen en gingen daar zelf ook maar zitten. We zagen hoe het grote zeil van het tentje schuin achter ons weggeblazen werd en aangezien daar niemand aanwezig was, brachten wij het even terug en legden het in de tent. Het leverde ons een duim en een "good work, that" van onze buurman op ;-) Een tijdje later hadden twee raven het vuilniszakje bij diezelfde mensen gevonden... wie laat dat dan ook op tafel liggen? Er wordt hier erg gehamerd op een bare campsite vanwege alle beestjes! Remco legde ook het vuilniszakje maar even binnen... Iets later kwamen de mensen zelf thuis en aangezien ze nogal verwilderd om zich heen keken, ging Remco de situatie even uitleggen... We hadden net ons avondmaal achter de rug toen er aangeklopt werd. Of dit plaats 16N was? Die zou deze meneer namelijk hebben! Snel lieten we ons bewijsje zien... en de meneer droop af, terug naar het registrationhuisje. Enige tijd later kwam er natuurlijk ook iemand van de campground zelf langs en hij begreep al snel waar het fout was gegaan. Hoewel we inderdaad voor twee nachten hadden betaald, was de datum van vertrek niet goed ingevuld... Er zou nog wel een goed gesprek met de verantwoordelijke volgen... Tijd voor de afwas. Ineens klonk er gegil buiten en een blik door de hordeur leerde ons dat een dameselk rondjes liep in onze 'achtertuin' tot ontsteltenis van met name tentbewoners. Zo'n beest is groter dan je denkt! Uiteindelijk nam Mevrouw Elk toch de benen en konden we verder met de afwas. Inmiddels was het aardig laat aan het worden en na het traditionele potje Rummikub gingen we naar bed. |
