|
WOENSDAG 30 JUNI 2004 (km. 8683)
Om kwart over acht werden we wakker, een absoluut record! Bij gebrek aan enige faciliteiten waren we al snel klaar voor het ontbijt en na een kopje koffie reden we naar het Icefield Centre voor een tocht over de Athabasca Glacier, één van de tenen van het Columbia Icefield. We waren er om kwart over tien en konden mee met de tour van half elf. Eerst werden we met een shuttlebus naar boven gebracht, waar de enorme Brewster SnoCoaches klaarstonden. De chauffeur in de shuttlebus vertelde nog het een en ander over de omgeving (over 300 jaar oude miniboompjes vanwege 60 dagen groei per jaar en over de morenen). Josh, onze driver in de SnoCoach, wist ons veel te vertellen over de gletsjer en heel wat wijzer stapten we op het turning point uit. Daar mochten we twintig minuten over het ijs lopen, koel!  We maakten heel wat foto's van de prachtige omgeving en de toch wel stoere bussen.  Na twintig minuten klommen we weer in de bus en reden we terug naar beneden om daar over te stappen in een shuttlebus. Die was echter nog niet gearriveerd, dus konden we mooi even het antieke exemplaar gletsjerbus fotograferen. Eenmaal terug bij het Icefields Centre maakten we nog wat laatste foto's van vijf gletsjertenen in de zon, waarna we de auto opzochten en enkele kilometers verderop, bij de Tangle Falls, het laatste restje koffie opdronken. Bij deze watervallen, die overigens best de moeite waard waren, bleken ook twee bighorn sheep te staan. Hoi, weer een diersoort van het verlanglijstje afgestreept!  We reden verder en zetten de camper weer stil bij de Sunwapta Falls. Daar aten we onze lunch, waarna we de waterval bekeken. Ook deze was weer zeer indrukwekkend.  Omdat we nog steeds niet genoeg watervallen gezien hadden, was het volgende doel de Athabasca Falls. Eerst kwamen we echter langs het uitkijkpunt 'Goats and Glaciers' waar tot onze verbazing écht een kudde mountain goats stond! Nadat we deze zeer pluizige (want bezig met het verliezen van hun wintervachtje) berggeiten hadden gefotografeerd, konden we verder.   De Athabasca Falls bleken enorm groot te zijn en de rivier was behoorlijk breed, dus om het water door de relatief smalle kloof te krijgen was heel wat kracht nodig. Het gaf het nodige gespetter...  Vanaf deze waterval namen we de 93A, een weg evenwijdig aan de Icefields Parkway. Het wegdek bleek erg slecht (schade: oor van theepot en gebroken glas), maar de bossen en meertjes waren wel mooi. Iets over drieën kwamen we aan op Whistlers Campground te Jasper, 781 plaatsen maar al bijna vol (morgen Canada Day, iedereen is vrij en trekt de bergen in). We kregen plek 16N toegewezen en na wat gedronken en rondgekeken te hebben (14 douches op 781 plekken, benieuwd hoe dat morgen gaat!), namen we de camper mee naar Jasper. Bij het Parks Canada Information Centre kregen we informatie over de trails bij Maligne Lake (ons programma voor morgen) en daarna liepen we wat rond. Bij More Than Mail tjekten en stuurden we e-mail tot de verbinding ermee kapte en toen aten we bij Alpine Grill (waar Remco een 12" pizza weg wist te werken, zelfs de serveerster was impressed!). Daarna tjekten we nogmaals de mail en toen reden we terug naar de camping. Na afwas het gebruikelijke stukje schrijven, puzzelen, lezen en Rummikubben. Morgen vroeg op, dus vanavond vroeg naar bed. |