|
ZATERDAG 10 JULI 2004 (km. 10607 - km. 10623)
Vandaag ging de wekker om zes uur en we stonden eigenlijk meteen op. Na douche (drukte in de washrooms!!!) en ontbijt deden we de laatste klusjes (afwas, tanks leegmaken) en om iets over half acht konden we op weg. We reden volgens de routebeschrijving die de mevrouw van de receptie ons gisteren gegeven had en dat ging in een keer goed. Bij het Shell-station naast Fraserway gooiden we de tank voor de laatste keer helemaal vol (117 liter erbij!) en toen leverden we de trouwe camper in bij Walter.  Omdat het busje naar het vliegveld klaarstond voor vertrek werd alles heel snel afgehandeld. We betaalden ruim 1000 $ extra vanwege de 3000 km die we 'te veel' hadden gereden en toen bracht chauffeur Bob ons naar het vliegveld. We tjekten in bij een computer (met wat hulp van een grondstewardess) en leverden de tassen in. Daarna dronken we een verdiend kopje koffie bij Starbucks (de eerste keer deze vakantie!) alvorens ons door de douane te begeven.  Natuurlijk moest Leonie haar schoenen weer uitdoen en Remco werd gewantrouwd vanwege de koffie en sinas in zijn tas, maar uiteindelijk mochten we verder. Bij gate C39 wachtten we het laatste uurtje en om twaalf uur vlogen we weg uit Vancouver. In het vliegtuig kregen we The Prince & Me te zien... standaard romcom, maar best vermakelijk. In Toronto gingen veel passagiers tot onze verbazing al staan toen we nog volop aan het taxiën waren; raar! Het cabinepersoneel moest mensen bijna met geweld terugverwijzen naar de stoelen, omdat we nog niet bij de gate mochten. Uiteindelijk mochten we het vliegtuig uit. Ditmaal hoefden we de tassen niet zelf van band te wisselen en ook mochten we de douane overslaan, zodat we nog ruim een uur moesten wachten met boarden. Ach, we hadden goeie (puzzel)boeken bij ons. Toen we eenmaal in het vliegtuig zaten (waarbij we een keer van plek moesten wisselen omdat de wegwijsmeneer ons de verkeerde gang wees en wij niet zo goed opletten, kregen we een half uurtje vertraging vanwege wat gedoe met een tas, maar eindelijk zaten we in de lucht. De zon ging snel onder en na het diner probeerden we wat te slapen, wat helaas niet lukte. Na een eindeloze vlucht kwamen we boven Nederland en we landden veilig op Schiphol. Helaas landden we op de Polderbaan, waardoor we heel lang moesten taxiën.  Daarna was er verwarring over de gate, kregen we uiteindelijk een andere dan de oorspronkelijke toegewezen en werd er daarna enorm geklooid met de slurf en de deuren. Hè, hè, eindelijk mochten we uitstappen. We ontmoetten bij de douane het Nederlandse bruidspaar weer, die ook een fijne reis hadden gehad. Na douane liepen we naar bagage belt, waar onze vier tassen/koffers zo'n beetje als allereerste naar buiten kwamen! Cool! We zwaaiden naar Leonies ouders en zochten de uitgang die we even later vonden. Pap en mam brachten ons fijn thuis en daarna probeerden we wakker te blijven, wat toch bijna lukte... Een dag later maakten we kennis met Remco's nichtje en haalden we Mika op... toen begon het werkende leven weer! |