|
DINSDAG 4 JULI 2006 (door Remco)
Vandaag reisdag naar de boot. Om nog wat ruimte te houden voor eventuele stopmomenten stonden we vroeg op. Helaas moesten we de tent nat inpakken, maar uiteindelijk vertrokken we rond kwart voor negen (tien minuten na Ben en Merel, die naar het noorden gingen). In het dorp (Clondalkin Village) gingen we bij de Tesco nog brood en chips kopen (waar we B&M voor het laatst tegenkwamen ;-) ), voordat we terugreden... vanwege files richting Dublin. Via de N7, N82 en N81 namen we de R759 naar Sally Gap. Vlak daarachter stond ineens een Belgische auto stil midden op de weg. Een beetje raar, maar toen ik langsreed zag ik in de auto vier mensen met fototoestellen... vanwege een kudde reeën! Aha! Leonie pakte ook haar toestel en zo hebben we een kwartiertje zitten spotten en klikken. 
We reden verder via Roundwood en Laragh naar het zuiden. Vlak voor Clara Lara FunPark vonden we in het bos een boompje-bankje waar we lekker een bakkie koffie wegdronken. Daarna richting Arklow, waar we de N11 op konden richting Rosslare. Twee keer hadden we opstopping vanwege stoplichten in een te passeren dorp gecombineerd met drukte op de weg. Vlak voor Wexford vonden we bij een meertje een oude toren met plek met bankjes... een ideale plaats voor de lunch. Zo'n 14 kilometer voor Rosslare gooide ik de benzinetank nog even vol (ruim twintig eurocent minder per liter is nog altijd een behoorlijk verschil) en we kwamen rond twee uur bij de boot. Toen was het lezen/puzzelen en gingen we toch redelijk snel (iets na drieën) de boot op. Deze vertrok helaas een half uur te laat, dus of dat tijdsverlies goed te maken is? Ach, in het zonnetje was het wel lekker, totdat deze na vijven verdween en we een plekje in het café vonden. Om zes uur aten we even wat en daarna gingen we terug naar het café, waar ze de halve finale van het WK (Duitsland-Italië) uit gingen zenden om acht uur. Dat gebeurde uiteindelijk ook, maar het beeld was slecht. Toen er wat mensen hierover gingen mopperen, werd doodleuk gezegd dat er big screens in de bar waren en ze daar maar moesten kijken. In het café werd het qua mensen dan ook erg rustig (op ouders met jengelende kinderen na... zucht!). Toen de wedstrijd in de verlenging kwam, ben ik ook naar de donkere bar gegaan om getuige te zijn van de 2-0 winst voor de luizige Italianen, tot stand gekomen in de laatste twee minuten. Het was inmiddels bijna elf uur, dus we besloten onze kooi op te zoeken... Morgen weer in ons eigen bed! |