ZATERDAG 15 MAART 2008
 Vanuit Whakapapa Village namen we ditmaal highway 46 naar Lake Taupo. Het stuk langs het meer reden we al eerder, maar de andere kant op was het ook mooi. In Taupo dronken we, heel voorspelbaar, koffie bij dezelfde tent als donderdag (maar ja, de koffie was dan ook erg lekker!). Na de koffie gingen we te voet naar de supermarkt, want we hadden slechts weinig nodig. Onderweg kwamen we een cd-zaak tegen, maar de eerste twee cd's die ik zag staan waren van Whitney Houston en Santana. Het bleek representatief voor de gehele collectie en wij namen de benen. Na het supermarktbezoek liepen we tegen een souvenirwinkel aan waar ze goedkope, edoch best wel leuk t-shirts van Nieuw-Zeeland verkochten. Wij raapten beiden een exemplaar. We vervolgden nu onze route naar Napier, over bochtige wegen. In Napier vonden we een parkeerplaats aan het water (Hawke's Bay) en na een korte lunch deden we de Art Déco-wandeling uit de Lonely Planet. In 1931 is Napier volledig verwoest door een aardbeving en daarna weer opgebouwd in Art Déco-stijl, waardoor de meeste gebouwen er leuk uitzien.   Onderweg liepen we (natuurlijk) langs een foute cd-winkel, maar op de volgende straathoek bleek zowaar een koele te zitten! We snuffelden even door de $9,99-bakken en vijf cd's rijker konden we verder. We bekeken de laatste gebouwen en wandelden terug naar Campie. We reden langs Hastings naar het pittoreske (...) Havelock North. Een infopunt vonden we zo snel niet in de twee hoofdstraten en dus besloten we eerst te tanken. Daar vroeg Remco meteen de weg naar Carl Avenue, die we vervolgens zonder problemen vonden. De nummering bezorgde ons ook even hoofdbrekens (rechts van ons nummer 1, links 18) maar het bleek uiteindelijk vrij logisch toen de straat uitmondde in een klein pleintje van asfalt. Toen we keerden en terugreden, stond bij nummer 19 inmiddels een oudere dame voor de deur... gevonden!  Dit was tante Miep, de oudste zus van de moeder van Joep. We werden zeer gastvrij ontvangen door tante Miep en haar man Les. Zij belde meteen haar twee dochters Hetty en Lorraine, die even later met hun mannen Frank en Paul aankwamen. Wel allemaal na elkaar, zodat wij nogal eens moesten vertellen hoe lang we al in Nieuw-Zeeland waren en hoe lang we nog zouden blijven. Dit werd door de laatst aangekomene Paul de rest van de avond gevraagd op het moment dat de gesprekken even stilvielen. Dat gebeurde gelukkig niet al te vaak; er moesten veel herinneringen aan familie en Nederland worden opgehaald. We kregen een heerlijk diner voorgezet en het was gezellig druk met zijn achten aan tafel. Na tienen gingen de dochters naar huis, tante Miep en Les naar bed en wij deden datzelfde na ons bed in Campie te hebben opgemaakt. Dat was weer een drukke dag! |