|
VRIJDAG 27 JUNI 2014 (km. 85.068)
De getijdentabel gaf aan dat we van 06.50 tot 13.50 veilig konden oversteken naar Holy Island (ook wel Lindisfarne), dus we stonden op tijd op en reden naar Beal, waar we de ‘causeway’ naar het eiland op reden. Bij vloed overstroomt de weg, en we gniffelden even om de ‘idiot box’, een klein wit huisje op palen, waar dommies kunnen wachten tot het weer eb wordt. 
We zetten de auto maar weer eens op een Pay & Display en zetten koers naar de Lindisfarne Priory. 
In het boekje dat ik van Anneke had geleend (Noord-Engeland van Dirk Musschoot) stond een wandeling beschreven, en die liepen we. Hij voerde ons langs de priory, de haven, het kasteel en de lime kilns erachter en daarna door het duingebied, met veel vogeltjes (en zelfs een vogelkijkhut met de boerenzwaluwnesten ín de hut!). 
We keerden terug naar het dorpje en de parkeerplaats, waar we een verse ‘crab sandwich’ aten (lekkâh). Veilig bereikten we het vasteland en we reden naar Bamburgh voor wat foto’s van het imposante kasteel. 
Omdat we nu toch bijna bij de camping waren, besloten we de lunch maar in de tent te eten. Daarna gingen we weer op pad. Ditmaal parkeerden we de auto in Craster en we wandelden langs de zee naar Dunstanburgh Castle, meer een ruïne eigenlijk, maar nog steeds wel indrukwekkend. 
Weer bij de auto besloten we dat er nog genoeg tijd was om even naar Alnwick te rijden voor boodschappen en een beetje de toerist uithangen. Zo kwamen we bij Barter Books, een tweedehandsboekenwinkel in het oude treinstation, waar bovenop de boekenkasten modeltreintjes rijden en de wachtruimtes van weleer nu leeskamers zijn. Na de boeken deden we de boodschappen en daarna begon het voor het eerst deze vakantie te regenen! Remco zette de auto nog even stil bij de Barclays bank, waar zoals gewoonlijk weer gratis wifi te vieren was. We checkten even de mail en ik was enigszins verbaasd te ontdekken dat ik bovenaan de voetbalpool van mijn werk stond. Hilarisch. Snel vulden we de uitslagen voor de komende WK-wedstrijden in en toen reden we naar huis, waar we in 10 minuten een maaltijd in elkaar flansten. En toen was het alweer bedtijd, hoewel onze buren daar anders over dachten. |