|
DONDERDAG 26 JUNI 2014 (km. 84.848)
Volgens de Guardian zou deze donderdag qua weer de slechtste dag van de week worden, dus wij planden een autorit. Met het weer viel het wel mee, dus we dronken koffie in de zon. 
Via het pittoreske Rothbury reden we kleine weggetjes tot we uiteindelijk Kielder Forest binnenreden. Bij het bezoekerscentrum Tower Knowe was het zoals gewoonlijk weer betaald parkeren. We moesten kiezen, 1,50 pond voor een uur of 4 pond voor de hele dag. Wij wilden er alleen wat info vinden en even lunchen, dus we kozen voor de 1,50. Binnen vonden we een foldertje over het park, en daarin ook de informatie dat die 4 pond dan ook meteen voor alle parkeerplaatsen in Kielder Forest gold. Kijk, als ze díe info nu eens op de parkeermeter zouden zetten, zouden ze een zeer misprijzend kijkende Remco voorkomen. Na een gezellige lunch met enkele vinkjes reden we verder langs het grote Kielder Water - het grootste door mensen aangelegde meer van Noord-Europa. Bij Kielder Castle verbleven we even illegaal op de Pay & Display - ik bewaakte de auto, terwijl Remco zijn verzameling ponden aanvulde in het café van het kasteel. Daarmee konden we de Kielder Forest Drive doen (3 pond) - en met een combiticket was het 5 pond geweest voor overal parkeren + Forest Drive. Die info stond dan weer alleen op de tolbox. Handig! Al snel ging de weg over in een grindpad en we reden door het eindeloze woud. We genoten van de uitzichten tussen de bomen door. Na een uurtje (inclusief appel- en leespauze) kwamen we uit op de A68. We reden terug via Rothbury en namen toen de A697 noordwaarts tot Wooperton (Wooperton!). Daar namen we een wit weggetje, dat de naam ‘weggetje’ eigenlijk al niet meer mocht dragen. Supersmal, enorme gaten in het asfalt, her en der bijna overwoekerd... we waren blij dat er geen tegenliggers waren. Gelukkig werd het daarna beter en het witte weggetje langs Ros Castle bleek geweldig! Dwars over uitgestrekt moorland, met schaapjes en vogeltjes… ineens zag ik donsbolletjes langs de weg en Remco stopte. Ik vond ze niet terug, maar we zagen zo wel een prachtige wulp, en even verderop een nieuwe berg pluisbollies; patrijzenkinders ofzo? Moeke was ‘m snel gesmeerd, dus die kon geen uitsluitsel bieden. 
We bereikten de A1 en staken binnendoor naar zee, waar we de tent terugvonden. |