|
ZONDAG 29 JUNI 2014 (km. 85.324) (door Remco)
Vandaag een dagje Edinburgh! We pakten bus 11 naar het centrum (dagticket 3,50 pond p.p.) en stapten vlak voor Princes Street uit. Daar gingen we ons shoprondje doen: HMV (voor de cd’s die in Nederland moeilijker verkrijgbaar zijn en hier relatief betaalbaar), Boots (voor neusspray voor Leonie), Next (voor de kleding).  Vervolgens een koffie-plus gedaan bij The Elephant House en daarna een bezoek gebracht aan het National Museum of Scotland. Daar zagen we een F1-car (van Verstappen én Jackie Stewart) en de gekloonde Dolly! 
Toen we kennis van de Schotse geschiedenis wilden opdoen, werden we hierin ‘ruw’ belemmerd door het dienstdoende personeel dat had besloten deze zondag te gebruiken voor een staking. Het museum werd schoongeveegd om tot half drie gesloten te blijven. Aangezien het pas één uur was, hadden we geen zin om hierop te wachten. Bij de Tesco Express kochten we onze lunch, die we nuttigden op de Meadows. Daarna togen we naar Arden Street, een must-see voor Ian Rankin-adepten zoals Leonie. We liepen nog langs Judiths onderkomen in 1999 en gingen op zoek naar Ian Rankins stamkroeg in Young Street. Daarvoor passeerden we eerst de Cambridge Bar en direct daarna dan de Oxford Bar (die van Ian)... alsof Young Street hét decor is van de Boat Race. 
Enfin, we liepen langs de Waterstones, dat een wat comfortabelere wifi-plek bleek. Daarna liepen we door naar Princes Street Gardens - niet voordat we eindelijk de nieuwe tram hadden gespot! - waar een bloemenkunstwerk was, naar we hoorden, van een lopende klok. 
Die vonden we en daarna gingen we naar de National Gallery met wat oubollige schilderijen, dus we waren snel klaar. (Het werkelijke doel, de Scottish National Portrait Gallery in Queen Street, waar een Ian Rankin-tafereel in de Oxford Bar te zien zou zijn, bewaren we voor een volgende keer!) Het was intussen over vieren dus tijd om The Three Sisters in Cowgate met een bezoek te vereren. Deze locatie was de avond ervoor door een Brit getipt als WK-voetbalkijkplek. Dat was het ook wel: veel tafels, een groot scherm buiten en veel mensen waaronder behoorlijk wat oranje gekleurd. Over de wedstrijd kunnen we het volgende zeggen: er waren twee ‘cooling breaks’ dus het zal wel warm zijn geweest. Daarna werd er in laag tempo gevoetbald en wilde de wedstrijd niet op gang komen. Mexico was beter en kwam met 1-0 voor begin tweede helft. De stemming was niet heel positief totdat in de 88ste minuut de gelijkmaker viel. Dat in blessuretijd Nederland nog een penalty krijgt, Haat-Jan Klunselaar deze koel benut en Nederland een ronde verder komt, is mooi meegenomen. Verlenging is ons bespaard en we konden nog op tijd aan het diner. Op Grassmarket gingen we naar Maggie Dickinson's dat een half jaar eerder het decor voor de zondagmiddaglunch van Maartens vrijgezellenfeestje was. Daar nam ik een pie en ging Leonie voor een best wel grote fish & chips (waar ik een deel van kreeg). Na dit flinke maal gingen we met bus 11 weer terug naar de camping. Daar pakten we nog de avondwedstrijd van het WK mee. Dat was Costa Rica-Griekenland, waarvan de winnaar de eerstvolgende tegenstander van Nederland wordt. Leonie haakte af na de 1-1 in reguliere speeltijd, ik ben tot en met de penalty’s gebleven, zodat ik nu weet dat Costa Rica de volgende tegenstander wordt. Het was intussen middernacht dus de hoogste tijd voor nachtrust! |