|
DINSDAG 1 JULI 2014 (km. 85.389)
Om kwart voor acht schrok ik wakker - ik dacht dat ik Remco gezegd had de wekker op zeven uur te zetten, maar dat had hij gemist. Snel stonden we op en we stonden alsnog iets voor tienen klaar voor vertrek, tent ingepakt en alles. Eerst reden we westwaarts, naar Falkirk. Daar wilden we twee dingen zien: het Falkirk Wheel en de Kelpies. Op vage wijze misten we afslag 6 en/of het bordje Falkirk Wheel, zodat we min of meer gedwongen waren via de snelwegen M9 en M876 om Falkirk heen te rijden. Aan de westkant van het stadje stonden gelukkig weer borden en ditmaal letten we extra goed op, zodat we even later (gratis!) parkeerden bij het Falkirk Wheel. De zon scheen, we hadden koffie en we vonden een picknicktafel met een perfect uitzicht op het gigantische bouwwerk, dat bootjes 35 meter omhoog (of omlaag) brengt, van het ene kanaal naar het andere. Toevallig vertrok er net een toeristenbootje en zagen we het wiel mooi in actie. Het was er leuk koffiedrinken. 
Na een fotosessie bij de miniKelpies die er ook waren, raapten we een folder met plattegrond van het stadje om het nieuwe stadspark snel te kunnen vinden. The Helix stond erop, dus dit ging lukken… dachten we. Helaas waren mijn kaartleeskunsten niet op hun best vandaag, en daardoor reden we een stuk van de A9 maar liefst vier keer op zoek naar de Kelpies, en vonden we ze niet. De doorbraak kwam uiteindelijk doordat Remco de B905 benoemde die we kruisten, waardoor we ontdekten dat we de A9 de verkeerde kant op hadden genomen. We besloten nog een laatste poging te ondernemen en zowaar! We vonden het park (The Helix)! Parkeren bleek een gekkenhuis, overal auto’s, overal mensen, en dat op een doordeweekse dag! We reden zo ver als we konden door en ontdekten een plekje dat net vrij kwam, vlak bij de ticket office. Die bleek alleen bedoeld voor tours, dus wij konden gewoon doorlopen. Even later stonden we bij de Kelpies; twee gigantische paardenhoofden, gemaakt door Andy Scott. We vonden ze machtig indrukwekkend en waren blij dat we ze alsnog bereikt hadden. 
Het was hierdoor wel iets later geworden dan we bedoeld hadden en dus reden we fluks door naar Stirling, en verder over de A9. Nergens een fatsoenlijke P te vinden voor lunch, zodat we vlak voor Perth in arren moede maar een vaag landweggetje in schoten om even te lunchen. In Perth deden we boodschappen bij een enorme Tesco en daarna reden we in één ruk door naar iets voor Aviemore. Daar sloegen we rechtsaf naar Glenmore Forest, naar de camping waar we in 2007 al eens met Maarten waren. We boekten voor drie nachten, zetten de tent op en leunden toen lekker achterover. |