|
VRIJDAG 4 JULI 2014 (km. 85.768)
De wekker liep weer eens niet af, maar gelukkig deden onze interne wekkers dat wel en keurig stonden we ingepakt klaar voor vertrek om 9 uur. Ik nam nog even afscheid van de rode eekhoorn aan de overkant van de weg, terwijl Remco er voor de laatste maal gebruikmaakte van de wifi. Koffiedrinken deden we onderweg; aanvankelijk optimistisch met de stoelen naast de auto, maar na een gevalletje Midge Cloud toch maar erin. Gelukkig begon het meteen te regenen en dat hield ook niet meer op. Een tussenstopje bij Laggan Dam was dan ook een korte, hoe indrukwekkend de stuwdam ook was. 
We arriveerden in Fort William en vonden zonder moeite de grote Morrison’s, waar Remco een fles wijn haalde. Daarna liepen we - nog altijd in de stromende regen - het stadje nog even in op zoek naar de handige campingkaart die we op Mortonhall hadden gezien. Geen outdoorwinkel had iets wat erop leek, de tourist info ook niet, noch de WH Smith. We liepen al bijna de voetgangerstunnel onder het spoor door terug naar de auto, toen mijn oog op Nevisport viel. En verdomd, daar bleken ze enorme hoeveelheden kaarten te hebben, waaronder die met de campings! Hoezee! We maakten er meteen gebruik van en reden naar Corpach. Die camping bleek immens en helemaal in een hoekje stonden nog een paar tenten weggestopt tussen alle stacaravans. Niet ons ding. We reden terug naar Fort William en besloten de Glen Nevis Camping eens te proberen. Die bleek ook groot, maar veel vriendelijker van opzet én ze hadden er een plek met elektriciteit: handig voor onze intussen wat leeggelopen devices. Deborah Duchelaar uit Vlaanderen (met Arctic Monkeys-shirt) bedeelde ons een plekje op het Spruce Field toe. Het fijne aan deze camping: alles is onderverdeeld in kleinere veldjes. We zetten de tent op in de regen en toen we klaar waren, was het droog. En kwamen de midgies. Zucht. 
|