|
DINSDAG 8 JULI 2014 (km. 86.168)
We sliepen lekker uit en dronken koffie bij de tent. Daarna vertrokken we naar de zuidkant van het schiereiland Kintyre. De eerste stop was bij een rotsig strandje met fraaie uitzichten op de blauwe zee en een hoop jan-van-genten (die in de baai verderop aan het vissen waren). 
De volgende stop was bij het strand Westport Beach. Ook weer mooi, en in de duinen vonden we enorme hoeveelheden rupsen. Daarover raakte Remco aan de praat met een Engelsman, die ons vervolgens aanraadde om naar Skipness Castle te gaan voor een geweldige seafood-lunch. Iets voor morgen! 
Nu reden we verder naar de Mull of Kintyre (zingend, natuurlijk!). Het laatste stuk was een smalle single lane, met een mijl of vier voor de parkeerplaats zelfs een hek dat ik open moest doen. Gelukkig kwamen we vanaf daar geen tegenliggers meer tegen. We parkeerden op de parkeerplaats en aten eerst even lunch, in de vage zeevlamachtige mist die er hing (tot dan toe hadden we voornamelijk stralende zon gehad). Na de boterhammetjes begonnen we aan de afdaling van twee mijl over een ietwat brakkige asfaltweg. 
We sloegen nog even een zijpad in naar het monument voor de 29 slachtoffers van de Chinook-helikopter-crash van 2 juni 1994. Eng idee. We daalden weer verder en kwamen uit de mist bij de vuurtoren op de echte Mull of Kintyre. Vlakbij zagen we duidelijk Noord-Ierland liggen (12 mijl is ook niet zo ver) en wat verderop Islay en Jura. Het was er mooi. 
Helaas moesten we die twee mijl ook weer steil omhoog, maar als geoefende klimmers - dank, Ben Nevis! - ging dat uitstekend en anderhalf uur na vertrek zagen we de auto weer terug. Ook nu kwamen we gelukkig geen tegenliggers tegen, ik maakte het hek weer open en we zagen ineens Ailsa Craig (vogeleiland) duidelijk liggen. Mooi. Nu reden we dezelfde weg als vanmorgen terug naar de tent, waar we lekker buiten in de zon konden zitten. |