|
ZONDAG 29 MEI 2016 (km. 103.219)
Het campingkioskje bleek 's ochtends verse broodjes te hebben, dus wij ontbeten als koning(inn)en met croissants en laugenbrezels. Voor de lunch smeerden we sesambroodjes en hadden we nog een extra setje brezels. Na één kopje koffie stapten we in de auto en verlieten we de soppende camping (hele nacht weer regen en onweer). Via een sneaky binnendoorweggetje (bestemmingsverkeer - nouja, we moesten inderdaad aan de andere kant van de berg wezen) bereikten we weg 500. Daar sloegen we wederom af naar kleine weggetjes, die in dit geval ook echt heel klein bleken. Leuk met tegenliggers die met 80 km/u de rots om komen zeilen... iek! Gelukkig bereikten we zonder kleerscheuren de grotere weg en zo kwamen wij aan te Haslach. Het werd eindelijk droog en we slenterden enige tijd door het pittoreske, vakwerkrijke dorpje. 
Lunchen deden we naast het voormalige klooster, nu toeristeninformatie. Na de lekkere broodjes reden we naar Gengenbach, iets groter dan Haslach, maar zo mogelijk nog schattiger. We liepen er bijna twee uur rond, via de oude stadspoorten en de kleine steegjes naar het voormalige klooster en de kerk (met kruidentuin). Erg leuk, en ze hadden er ook lekker ijs bij Dolomiti (waldmeister-ijs... right). 
Nu reden we weer zuidwaarts, eerst langs Gutach, waar een rodelbaan was. Remco: “En als je uit de baan vliegt en op je kloten landt een jodelbaan.” Zucht. In Triberg zou de grootste waterval van Duitsland zijn en we parkeerden de auto in de Hauptstraße. Bij de poort kochten we twee kaartjes en daarna aanschouwden we de waterval. Ja, best aardig, maar IJsland heeft ons vorig jaar nogal verwend gemaakt. 
Na een rondje waterval aten we pizza bij Pizzeria Pinocchio, waar Remco bang was dat de prijzen van de pizza's op de menukaart niet zouden kloppen, want sja, Pinokkio hè? De pizza's waren gelukkig wel smakelijk en als toetje deelden we een Schwarzwalderkirschtorte, smekkel. De man achter Remco dronk intussen weizencola (cola met witbier) en dat zag er ranzig uit. Na de laatste slok koffie reden we op huis aan. Remco stond erop dat we nog even via de boveningang van de waterval gingen kijken of-ie nu mooi verlicht was. Dat viel tegen, en dus reden we in de schemer naar huis, waar we de tent ín een meer terugvonden. Blub. |