DINSDAG 6 JULI 2004 (km. 9876)

Om kwart over zes ging de wekker, maar dat vonden we bij nader inzien toch niet zo'n strak plan aangezien we allebei 's nachts wakker waren geworden van enorme hoosbuien op het dak van de camper... Een half uur later stonden we toch maar op en om half negen waren we helemaal klaar voor vertrek. We trachtten nog even de grijze watertank te legen, maar nu gaf de loosslang echt de geest en bovendien wilde het water de tank niet uit, dus we gaven het (voorlopig) op. We reden van Klahanie Park weg, op naar de ferry van Horseshoe Bay die ons naar Vancouver Island zou brengen. Dit was makkelijker gezegd dan gedaan! Via de exit Horseshoe Bay kwamen we er niet en bij de volgende afslag (4) stond dat we door moesten rijden naar afslag 7! Remco werd nu toch echt mopperig, helemaal omdat we met afslag 7 weer helemaal teruggeleid werden naar onze allereerste afslag! Gelukkig kwamen we nu wel bij de ferry en voor $75,75 kochten we een overtochtbewijs. We werden naar lane 6 gedirrigeerd, waar we nog een uurtje konden wachten voor de afvaart van half elf. We dronken wat koffie, lazen wat en deden de koelkast uit en sloten de gasflessen af; dit is verplicht op de ferries van en naar Vancouver Island. Rond half elf mochten we aan boord en de volgende anderhalf uur brachten we weer lezend en rondkijkend door.

op de boot


Het vasteland was nog altijd in wolken gehuld, maar richting het eiland klaarde het weer zienderogen op en met stralende zon gingen we van boord. We kwamen op de 19A naar Nanaimo en dat betekende vooral héél veel stoplichten. Bij het Information Centre van Parksville, enkele kilometers ten noorden van Nanaimo, zetten we de camper even stil om de gasflessen weer open te draaien, de koelkast weer aan te zetten en meteen maar even te lunchen. Vervolgens probeerden we in een telefooncel aldaar onze terugreis (Air Canada) te herbevestigen, maar dankzij het langsrazende verkeer hoorde Leonie de kiestoon niet eens, dus dat gaven we voorlopig op. We reden verder en sloegen af, de 4 op.
Niet veel later kwamen we bij MacMillan Forest, waar bomen van 800 jaar oud staan. Bij Cathedral Grove, een stuk met veel van dergelijke bomen, zetten we de auto op een parkeerplaats en liepen we een tijdje tussen de ontzagwekkende reuzen. Wow. Daarna reden we (langzaam - wegwerkzaamheden) verder naar Port Alberni. Volgens onze BC Campinggids zouden er twee campings in de buurt zijn en we kozen voor de tweede, Lakeshore Campground. Er bleken nog twee plekken te zijn voor twee dagen en omdat de één pal naast het toiletblok zat, kozen we voor de ander. We installeerden de camper en daarna belde Leonie in de campingtelefooncel naar Air Canada om die herbevestiging te doen. De jongeman aan de andere kant van de lijn leek net zomin als zij te begrijpen wat het nut van deze exercitie was, maar goed, het was geregeld. cathedral grove
We liepen met onze boeken naar Sproat Lake, waaraan onze camping lag. We zaten een uurtje of wat op de steiger met onze voeten in het water en dat was best uit te houden. Remco assisteerde een zwemmend meisje nog even door de aanwezige glijbaan van water te voorzien terwijl zij naar beneden suisde. Als dank werden wij (niet met opzet, overigens) nat gespetterd... Hierna trokken wij ons terug in de camper met sinas, wijn en Remco's guacamole sjips en daarna kookten we, wasten we af et cetera...



vorige | volgende | canada 2004 index | huize mika home