|
WOENSDAG 4 JULI 2007 (KM. 22.023)
We deden het vanmorgen rustig aan. Het had de hele nacht geregend en de lucht zag er niet uit alsof het binnenkort zou opklaren. We dronken dus koffie in de tent en daarna reden we naar de Tesco in Aviemore om enige levensbehoeften (melk, krant, wijn, koekjes...) in te slaan. Vanuit Aviemore reden we naar Tomintoul, op zoek naar whiskydistilleerderijen. We reden door een mooi, eenzaam landschap, waar we helaas weinig van zagen vanwege de vele regenbuien. Zo te zien had het hier al langer geregend: langs de weg stonden zo nu en dan bordjes met FLOOD erop. Vanaf Tomintoul zouden we distilleerderijen tegen gaan komen. De eerste zat in Knockandhu... maar dat bleek stiekem Knockando te moeten zijn. Knockandhu stond wel op de kaart, maar niet in het land... De volgende poging was de stokerij van Cragganmore. Maarten instrueerde Navvie met een postcode, zodat we er toch zeker moesten komen. Navvie leidde ons zelfverzekerd een kleine landweg in en riep bij een paar bomen triomfantelijk 'bestemming bereikt'! Maarten en Remco maakten daar uiteindelijk 'bestemming gebruikt' van; het werd een zogenaamde 'place to pee'... We wisten dat Cragganmore in Ballindaloch moest liggen en dus reden we terug naar waar we het kasteel aangegeven hadden zien staan. Daar stond een hokje met een mevrouw erin die kaartjes voor het kasteelbezoek verkocht. Terwijl Maarten en ik bij haar gingen informeren of zij wist waar de distilleerderij was, keerde Remco de auto. De mevrouw was nét midden in haar uitleg toen ze bezorgd naar onze auto keek en enigszins verschrikt vroeg: “Are they leaving you??? Because it's quite a long walk!” Gelukkig stapte Remco net uit en luisterden we met z'n drieën naar de uitleg. Met behulp daarvan vonden we iets later inderdaad Cragganmore. 
De tour zou om twee uur plaatsvinden en het was kwart voor één. We reden terug naar een eerder gespotte parkeerplaats waar we in de auto lunchten (het regende nog steeds/alweer). Om kwart voor twee waren we weer bij het kantoortje van Irene en we kregen van haar een privérondleiding. Eigenlijk vertelde ze hetzelfde als John van Talisker, maar omdat wij de enige drie bezoekers waren, was dit toch anders. Nadat we ook de indrukwekkende 'storage' hadden gezien (bij Talisker worden de eikenhouten vaten elders opgeslagen), nam Irene ons mee naar haar kantoortje, waar we nog wat whisky mochten proeven. Ook ik kreeg drie whisky's voor de kiezen, maar die van mij werden aangelengd met bronwater en eigenlijk vond ik het best lekker. Vooral de laatste was erg lekker, en dat was natuurlijk de duurste, hihi. Na deze proefsessie verlieten we Cragganmore, op zoek naar nog meer stempels in Maartens boekje. In Knockando vonden we maar liefst twee stokerijen: Tamdhu en Knockando. Die laatste stond in Maartens boekje, maar daar aangekomen ontdekten we dat de office verlaten was. Toen Remco eindelijk iemand had gevonden, bleek de manager in het visitor centre te zitten. Dat konden wij vervolgens niet vinden, althans, er zat wel ergens een groep mannen te vergaderen, maar daar durfden we niet naar binnen. Uiteindelijk reden we stempelloos verder. Bij de volgende distilleerderij, Cardhu, ging Maarten even alleen naar binnen. Hij kwam grijnzend terug: Knockando dééd niet aan stempels, dus we hadden er sowieso geen gekregen. De mevrouw van Cardhu had hem ook gevraagd of hij een tour wilde, maar Maarten legde haar uit dat-ie net bij Cragganmore was geweest. De mevrouw reageerde verbaasd: “You've found it?” Jaja. Gniffelend reden we verder. We zetten koers naar Elgin. De stokerij daar deed volgens Maartens boekje ook niet aan visitors, dus die sloegen we meteen maar over. We mochten direct omrijden, want de A941 was volledig afgesloten (de reden daarvan werd ons niet duidelijk). In Elgin parkeerden we de auto op de P van Lossie Green en we liepen de 300 meter naar het centrale plein. Pittoresk. 
Meteen liepen we door naar South Street, waar Gordon & MacPhail zat. Volgens de Lonely Planet was het een van de beste whiskyverkopers van Schotland en eenmaal binnen ontdekten we dat ze in ieder geval héél veel hadden! Maartens oogjes straalden... De whisky's van 4000 pond lieten we na rijp beraad toch maar staan, maar Maarten nam wel twee Glenfiddich whiskylikeuren mee en een klein flesje blended whisky van 27 Speyside single malts. Daarna keerden we terug naar de auto. Navvie wilde ons natuurlijk over de A941 naar Aviemore terugleiden, maar legde zich al snel neer bij onze alternatieve route. Bij de tent borrelden we, daarna aten we, deden we de afwas, dronken we koffie en rummikubden we (2-0-1 L-R-M). En toen was het bedtijd! |