|
DINSDAG 23 JUNI 2009 (72.715 km.)
Hoera, zon! Dat maakte het opstaan een stuk plezieriger! Goedgeluimd smeerden we broodjes en met een kan verse koffie achterin de auto gingen we op weg. Vandaag was North Uist aan de beurt. We begonnen bij Barpa Langlais. Op het parkeerterrein dronken we koffie en daarna beklommen we het bergje naar de prehistorische grafheuvel. 
Het lollige van dit exemplaar was dat je er ín kon, en Remco en Maarten wurmden zich door de smalle opening. In ons wandelingenboekje was aangeraden een zaklamp mee te nemen en Maarten scheen even in het rond alvorens een foto te maken (twee zelfs, de tweede met flits: Remco als een verschrikt konijn). 
Tijd voor nog meer klimgeiterij en we bereikten wat later de cairn van Beinn Langlais. Van daaraf hadden we prachtige uitzichten over North Uist en zijn vele, vele meertjes. Ongelofelijk mooi. 
We daalden af aan de andere kant van de berg en vonden, zoals in het boekje stond aangekondigd, een steencirkel. Ook best aardig. 
Daarna bereikten we de asfaltweg en vonden we de auto terug. We reden verder naar Lochmaddy en daar begonnen we de tweede rondwandeling. Via een hangbrug (waar je otters zou kunnen zien, maar die beesten zijn ons blijkbaar niet erg gunstig gezind) bereikten we de Hut of Shadows... woohoo... een klein stenen huisje met daarin een camera obscura. Dat was erg leuk.  
Op de rotsen naast de hut aten we onze boterhammen. De weg ging verder over een, eh, weg... nouja, pad, waar ook wel auto's kónden rijden, mits 4X4. Bij de enige boerderij die we er tegenkwamen maakten we kennis met een overenthousiaste hond, die veelbetekenend keek van Maarten naar een steen op de grond naar Maarten naar de steen naar Maarten... et cetera. Maarten begreep de hint en gooide een steen, die de hond vol overgave achterna rende. Een lollig spelletje voor een metertje of honderd op z'n minst. De weg was daarna lang en recht en eigenlijk een beetje saai. Dit pad kwam uit op een asfaltweg die ons terugleidde naar Lochmaddy. Het weinige entertainment onderweg kwam van een huis met koeien op zolder (geen dak, koeien op heuvel erachter). 
In Lochmaddy stapten we weer in de auto en we reden langs de westkant van North Uist terug naar Benbecula. Langs de weg vonden we de Scolpaig Tower. Waar deze toren voor diende, was ons niet geheel duidelijk, maar pittoresk was-ie zeker, zoals hij daar vierkant stond te wezen op een groen eilandje met zee op de achtergrond. 
Nu reden we in één keer door naar de tent, waar we lekker buiten gingen zitten. Na het eten wandelden we nogmaals naar 'ons' strandje, nu linksaf. Ook mooi. 
Terug bij de tent dronken we koffie en toen was het zo'n beetje bedtijd.  |