ZONDAG 8 AUGUSTUS 1999

Cue zaterdagavond: "Zullen we morgen eens een keertje uitslapen?" Esther: "JAAAAH!!!" Dat was duidelijk, en zo zetten wij geen wekker. Gevolg was dat ik om 10 uur pas wakker werd. Boven mij werd ook gewoeld, en zo zaten Remco en ik iets later lekker buiten te lezen. Het was lichtelijk bewolkt, voor het eerst deze vakantie. Een hele tijd later kwamen ook Maarten en Esther uit bed gerold en rond twaalf uur zaten we aan de brunch. We verjoegen nog wat wespen die op de frambozenjam afkwamen, Remco mepte er zelfs één plat tegen een paal van de veranda. Maarten: "Er zit een deel tegen die paal <wijs>". Daar ging Leonies beschuitje met jam, splut, op de veranda. Zucht.


Na de lunch... brunch dus... reden we wederom naar de Briksdalbre. Na een minuut of tien rijden ontdekte Maarten dat hij geen nieuw diarolletje bij zich had en nog 1 dia op het rolletje in het toestel had. We hebben het dorp vaak gezien... uiteindelijk arriveerden we dan toch bij de gisteren reeds afgelegde weg en ook nu was het mooi, en we deden nu ook aan fotostops.



Om 14.13 hadden we het bonnetje van de parkeerplaats, en we liepen richting de gletsjertong. We namen het wandelpad (niet het pony + wagentjes - pad dus), wat enige acties van de Helpende Hand (vanaf nu HH) nodig maakte. Ook ik kwam zodoende veilig boven en we vergaapten ons aan het blauwe ijs. Het water was ook lekker koud...



Na al dit genieten besloten we een plekkie in de zon te gaan zoeken. We vonden een comfortabele rots, waar we een uurtje lagen/zaten te bakken/lezen. Rond vijf uur besloten we eens terug te gaan lopen. We namen nu de iets makkelijker route, die van de pony + wagentjes. We werden even wakker gespetterd door de heftige waterval en uiteindelijk bereikten wij moe en voldaan de auto. We reden naar ons afgelegen hutje, en Maarten begon met de voorbereidingen voor het pannenkoekenbakken. Na één zeer mislukte poging in de kleverige koekenpan (Esther, vanaf haar plekje op het veld in de zon: "Ehm, de pan moet trouwens eerst heel goed warm zijn!" Maarten: "...en daar kom je nú mee?!") gaf hij het op, waarop ik de pancake baking duties overnam. Na nog wat kleffe gevallen ging het steeds beter en tegen de tijd dat de kaas in de pan werd gegooid, waren het zowaar echte pannenkoeken geworden. Uiteindelijk was het beslag op en konden we aan tafel. Ze bleken ook nog te eten, en we hadden een gezellige maaltijd. Er kwam zelfs een egeltje op bezoek.



Na het eten ging Maarten aan de afwas en ging ik op egeltjesjacht. Het beestje scharrelde nog steeds rond en ik besloot hem een... eh... kaakje (blurgh) te voeren. Het egeltje at het zowaar uit mijn hand, tenminste, het deed een poging, maar ik bood hem het hele koekje aan en dat wilde ik eigenlijk niet helemaal kwijt. Het beestje vluchtte hierop een holte tussen wat stenen in, wat mij de gelegenheid gaf wat stukjes van het koekje te breken en de anderen te roepen. Egeltje kwam al snel weer kijken en we stonden wat te zwobbelen. Lief. Toen was het tijd voor koffie en omdat het alweer half tien was en de trampoline om tien uur afgesloten zou worden, besloten we er maar eens heen te lopen. We keken de kids die er nog waren weg, en we hadden de grootste lol... Vooral Maarten bleek een heuse trampoline-artiest. Daarna maakten we de speeltuin onveilig, verzonnen en passant een groet ("eujjj") en uiteindelijk relaxten wij wat op schommel, glijbaan en kip (?). Om elf uur was iedereen weer bij de hut, we planden de route voor morgen, pakten alvast wat in en gingen naar bed. 

Zo, veel text voor rustig dagje...



vorige | volgende | norge index | huize mika home