DINSDAG 10 AUGUSTUS 1999
|
Rond kwart voor acht werd ik plotseling wakker
doordat een stem zei: "Hallo, met Maarten Jansen...". Op mijn vragend geluidje
kwam geen reactie. Toen we om iets voor negenen opstonden, bleek dat ook
Remco het gehoord had, ik had dus niet gedroomd! Maarten werd geconfronteerd
met de gebeurtenis, en hij wist – natuurlijk – van niets. "Ehm, ja, ik
geloof dat ik wel iets droomde over een telefoon... hihi...". Vaag. We
maakten ons ontbijt klaar op de tafel voor de hut (en zagen nog een eekhoorntje
door de bomen boven ons springen – lief!) en "iets later" waren we klaar
om weg te rijden. We reden door Bismo, op naar Lom. Daar maakten we nog
even een fotostop bij de wereldberoemde staafkerk. We waren bepaald niet
de enigen! Snel vertrokken wij weer, en rustig tuften wij voort. |
 |
Bij het Vågåvatn stopten wij opnieuw voor een
foto van het prachtige uitzicht. We zaten nog even te genieten van de eerste
zon van de dag (voor sommigen de tweede trouwens ;-) ). Plots zag Maarten
iets lopen langs de waterkant. Het was een fret, tenminste, dat dachten
wij. Overige opties: hermelijn, wezeltje of lemming.
Hierna reden wij een heel stuk door, maar net toen we besloten
te gaan stoppen voor de lunch, waren de parkeerplaatsen op, of verscholen
achter enorme bussen! Zodat wij ontzettend blij werden van het bordje P.
We aten onze lunch en reden wederom verder. Niet veel later arriveerden
wij in Lillehammer. We reden er hard doorheen, omdat we de volgende dag
het stadje wilden gaan bezoeken. Bij Moelv sloegen we af richting Soug
Camping, door ons van tevoren omgedoopt tot Zuig Camping. Toen we er aankwamen,
vielen ons twee dingen op: 1. leuke speeltoestellen 2. de rest was gribus.
Toch besloten we even de hutjes te tjekken. Daarvoor moesten we naar een
wit huis, volgens het bordje op de receptiekeet, en we gingen op het enige
zichtbare witte huis af. Daar deed een oude wiebelige man open, die ons
de sleutel van het hutje gaf. We inspecteerden het geval, vonden het klein,
er was 1 stapelbed en een slaapbank, geen veranda... dus na wat overleg
besloten we nog even verder te rijden. Het was toch nog vroeg. Esther gaf
de sleutel terug met een diplomatiek verhaaltje en we bedachten dat Zuig
Camping wel redelijk accuraat was... We namen voor Moelv nu de afslag naar
Gjøvik. We vonden al snel de Sveastranda Camping, gelegen aan het
Mjøsa meer. De camping stond op zich vol met seizoenskampeerders
(= caravan met veranda en geraniums), maar de hutjes stonden zoals gewoonlijk
op een apart veldje. De voortekenen waren goed; we kregen de sleutel mee
van hutnummer 17. In onze reeks hutnummers 2-11-14-16) was dat het enige
logische vervolg. De hut beviel ons een stuk beter dan de vorige, en we
betaalden voor twee nachten. Daarna leegden we auto in de hut, en ploften
neer op het plekje zon op het veld. Al snel bleek het terrein vergeven
van muggen, erg fijn. We gingen snel boodschappen doen in Gjøvik.
We vonden zowaar een heus winkelcentrum, met wel vijfenzestig butikker!
Nadat we Remco hadden weten los te weken van de ceedeezaakjes deden we
boodschappen in de grootste supermarkt die wij ooit gezien hadden, in Noorwegen
dan... We sloegen proviand in voor twee dagen en verlieten blij de winkel.
Op de camping lagen we eerst nog even in de zon, om vervolgens te gaan
koken. We aten macaroni, speciaal voor S-turt... Tijd voor een nominatie
voor de Kwote d’Or: we hadden errug veel macaroni en Remco at twee borden
met een gigantische berg pasta. Leonie: "Mmm, krijgen we het wel op?" (dit
gezien de hoeveelheid macaroni die nog in de pan zat). Maarten: "De vraag
is niet of hij het op krijgt, maar of hij genoeg heeft!" Hahaha etc. Na
de macaroni (die niet helemaal opging) aten we een leuk toetje. Vooral
de bakjes van de yoghurt van Esther en mij waren erg schattig, daarom nam
Esther ze mee naar huis voor plantjesdoeleinden. En als ze dan een keer
niet blij is, hoeft ze alleen naar de bakjes te kijken...
 |
Na het eten, badmintonnen (waarbij we nog een
grote bonte specht aanschouwden), koffiedrinken en afwassen besloten we
naar de speeltuin te gaan. Vooral de toffe draaimolen was populair! Daarna
was er weer een korte keil-sessie (niet te verwarren met Keyl-Sessie!)
en haalden we de fototoestellen om de zonsondergang te fotograferen. Daarna
keerden wij terug bij de draaimolen, waar Maarten, Esther en ik ons compleet
misselijk in draaiden. En nu zitten we aan de drank, en hebben zojuist
de listeebreak song weer geperfectioneerd: "I am I am I am supermug, and
I know what’s happening!". Wij zijn niet eens ehhhh... dus we hoeven ook
niet te ehhhh... |
vorige | volgende | norge index | huize mika home
|