|
DINSDAG 12 SEPTEMBER 2000
Vandaag was weer een dag om te gaan wandelen. Helaas werkte het weer niet helemaal mee en er viel een gestage motregen. Mevrouw Bridges van de camping vertelde dat "it might clear up later on" en daar hielden we ons dan maar aan vast. We reden richting Gosforth. Onderweg kwamen we weer langs Holmrook's Esso-station, maar er stonden nog steeds bordjes "Sorry, no fuel". In Gosworth deden we de boodschappen voor het avondmaal en we zochten een Ordnance Survey kaart, die we nodig hadden voor de beklimming van de Scafell, ons plan voor vandaag. Helaas was het nummer dat we nodig hadden uitverkocht en dus reden we verder. We kwamen bij het Wast Water, een prachtig meer met perfect stilstaand water. Er viel echter niet veel te spiegelen, omdat de bewolking zo laag hing dat je amper de overkant van het meer zag. We vonden het wel wat vreemd dat we niet leken te stijgen. Scafell Pike was toch zo'n 978 meter hoog en een kleine start in die richting zou ons niet onwelgevallig zijn...
Aan de overkant bleek men een duidelijk pad aangelegd te hebben, met grote platte stenen. Het deed Remco vagelijk aan de resten van de Romeinse weg denken die we bij Hardknott Fort hadden gezien. Hoewel het klimmen niet snel ging vanwege de enorme krachtsinspanning die geleverd diende te worden, was het nog steeds goed te doen. We keken vaak op de kaart, punt 1 om even uit te hijgen, punt 2 om te tjekken hoe hoog we al waren. Zo af en toe kwamen we medeklimmers of afdalers tegen, dus we vereenzaamden niet. Ineens bereikten we de splitsing en we kozen het rechterpad. We liepen nu op de flank van Scafell Pike, hoewel we dat niet konden zien doordat het zicht nog minder was geworden. Bij een grote rots peuzelden we wat boterhammetjes op en we gingen weer verder. Om 13:30 werd het zicht extreem slecht en bovendien was het inmiddels vrijwel zeker dat we de top niet zouden gaan halen.  We hadden afgesproken dat we om 14:00 zeker zouden omkeren omdat we anders niet op tijd terug zouden komen bij de tent (vóór het donker koken), en na even naar boven gekeken te hebben, besloten we af te gaan dalen. We hadden toch zo'n 600 meter geklommen en dat was best indrukwekkend, vonden wij zelf. Op onze weg naar beneden, die, zoals een passant ons al gemeld had, inderdaad niet zo moeilijk was, zagen we hoe in het dal de bewolking aan het oplossen was. Ineens hadden we een schitterend uitzicht over Wast Water en ik maakte snel een foto. Op het moment dat ik afdrukte, sloegen de wolken weer toe. Remco maakte een minuutje later exact dezelfde foto, nu mét uitzicht... Naar beneden toe werd het nu echt steeds beter weer, we zagen zelfs enkele verdwaalde zonnestraaltjes! Om 15:45 stonden we weer bij de auto. We bezochten even de openbare toiletten en vertrokken uit Wasdale Head. We reden weer via het Esso-tankstation, en we gingen eens vragen of er al nieuws was. De dame bij de kassa dacht dat ze volgende week wel weer eens wat benzine kon hebben (IEK!), maar ze wist ons ook te melden dat er in Egremont nog één garage was die wat had. Een klant in de Esso-shop vertelde spontaan dat er nog benzine was toen zij er 15 minuten daarvoor langsreed. Remco beende meteen de shop uit: "Ik ga nú naar Egremont!" Zo gezegd, zo gedaan en met onze bijna lege tank reden we naar Egremont. We kwamen al snel in een file terecht, die naar wij hoopten meer met de spits dan met het benzinepompje te maken had. In Egremont vonden we een BP station, waar ze ook geen diesel meer hadden, maar waar een behulpzame dame ons wel kon vertellen waar het bewuste pompje was. Even later waren wij op de plek van bestemming en na wat gekeutel stak Remco de dieseldinges in de Fiat Bravo. De hoeveelheid liep tergend langzaam op, maar er kwam diesel in de tank! Hoera! Remco gooide 25 liter in de tank en lichtelijk opgelucht gingen we afrekenen, waarna we zagen dat er buiten alweer bordjes opgehangen werden dat de Unleaded op was. We reden nu terug naar Ravenglass, en onderweg bemerkte Remco dat hij in alle consternatie geen tankbon had gekregen. De rest van de route mopperde hij nogal. Bij de camping zetten we de auto neer en we liepen hetzelfde rondje door het dorp als gisteravond, nu bij daglicht. De magie van de vorige avond werd niet geëvenaard, maar de drooggevallen bootjes waren toch een foto waard. Daarna kookten we de aardappels, bakten we de vis en warmden we de blikwortels op. We aten dit alles op terwijl het al donker werd. Daarna wasten we af en ging ik eens lekker douchen. Vervolgens bekeken we waar we morgen heen gaan rijden en toen was het de hoogste tijd om onze bedjes in te rollen... |
