MAANDAG 18 SEPTEMBER 2000

Hoewel we vandaag hadden uitgeroepen tot reisdag, kwamen we ietwat moeizaam op gang. De zon scheen toen we eindelijk ons hoofd buiten de tent staken, maar toen we gingen zitten voor het ontbijt begon het spontaan te regenen. Snel haalden we de hangende was binnen en lichtelijk grumpy begonnen we aan de afbraak van de tent. Terwijl we daar mee bezig waren, klaarde het ook weer spontaan op en konden we de natte spullen in de zon hangen/zetten. Eindelijk naderden we het einde van onze afbreekactie en dat mocht ook wel, want het liep reeds tegen twaalven! Na een laatste bezoek aan het tuincentrum – waar Kevin bezorgd informeerde naar onze benzineperikelen en ons ook nog wist te melden dat er een nieuwe actie aankwamen en dat het de rest van de week vreselijk zou gaan regenen – reden we weg in de stralende zonneschijn.
We reden naar Harlech, waar zich een kasteel zou bevinden. De reis verliep voorspoedig. Het was redelijk helder in de bergen, al lag de top van de Snowdon nog steeds in een wolk. Een eindje in de middag arriveerden we in Harlech, het dorp. We zagen hoe het kasteel uitkeek over de zee vanaf een hoge rots, en wij grepen onze lunchspullen en daalden af naar zeeniveau. We kwamen op een golfbaan terecht en daar op het gras aten we onze boterhammies met crunchy peanut butter (jammie) en cottage cheese with salmon and prawns (ranzig!!!).

We maakten wat foto's van het kasteel en klommen weer naar boven. We bekeken het kasteel nog even van dichtbij en werden bekwispeld door een enthousiaste hond die stokken wilde apporteren. Na dit intermezzo deden we enkele boodschappen bij de lokale Spar en we kochten een krant met het overlijdensbericht van Paula Yates erin. Voorpaginanieuws, natuurlijk, zelfs voor The Times. We reden verder, via Dolgellau en Machynlleth en naderden ons doel: Aberystwyth. Na wat omzwervingen vonden we de door ons uitgezochte camping Ocean View. Het bleek een terrein vergeven van enorme stacaravans… vreselijk! We besloten dan ook al vrij snel dat aan zee willen kamperen waarschijnlijk niet zo'n goed idee was en we bogen ons over de kaart. We wilden dan maar richting Devil's Bridge rijden, in de hoop dat er langs de weg erheen een camping zou zijn. Helaas bleek dat niet het geval, al genoot met name Remco van de route: hoog boven een dal, zee in de verte en een stralend blauwe lucht erboven… We bereikten Devil's Bridge zonder één camping gespot te hebben, en we zetten de auto even stil om een nieuw plan de campagne op te stellen. We besloten naar Llangurig te rijden. Remco startte de auto en na 100 meter rijden... zagen we een aankondiging voor een camping! We reden iets later het terrein op, en namen te voet een kijkje op het aparte tentveld (ook deze camping had redelijk veel stacaravans, maar het tentveld was wel okee), en we wilden ons gaan melden bij de receptie. Deze bleek al gesloten en we besloten de tent dan maar gewoon op te zetten en ons morgen te gaan melden. Zo gezegd zo gedaan en niet veel later was alles gereed, dus konden we gaan koken. Ik nam plaats achter het gasstel en ontfermde me over aardappelen en hamburgers, en één ei. Remco produceerde intussen de sla. Om kwart voor acht konden we aan tafel en buitengekomen merkte ik ineens dat het wel erg koud was geworden. Remco had zelfs zijn lange broek aan gedaan!!! Uit onze monden kwamen condenswolkjes en we bibberden behoorlijk. Snel aten we ons (erg hete) eten op en daarna was het dermate donker geworden dat we besloten de afwas tot morgen te laten wachten. We trokken ons terug in de auto en Remco doorgrondde alle Olympische uitslagen in The Times, terwijl ik mijn boek las en we ondertussen naar tracks van de nieuwe Radiohead luisterden (waar we geen van beiden erg enthousiast van konden worden overigens), We kregen al vrij snel ERG koude voeten en om 22:00 gingen we ons klaarmaken voor de nacht. In bed was het ook ERG koud en kropen dicht tegen elkaar aan. Twee uur later waren mijn voeten nog steeds koud en moest Remco er uit voor een sanitaire onderbreking. Daarna werden mijn voeten langzaam warmer (mede dankzij dikke sokken) en hoewel Remco er wat later nogmaals uitmoest, sliepen we toch wel lekker…



vorige | volgende | uk index | huize mika home