DINSDAG 19 SEPTEMBER 2000

Afgelopen nacht had wat (koude) voeten in de aarde gehad, zodat we weer aan uitslapen deden. Na 9:00 hadden we nog steeds geen aanstalten gemaakt de tent open te ritsen. Dan hoor je opeens "Helleu" dichtbij klinken en blijkt de vrouwe des campings ons "op te wachten". We moesten nog steeds voor ons verblijf betalen en ik vertelde dat we komende nacht ook bleven. Zij vertelde nog van alles en nog wat over de camping (waarvan we het meeste al hadden ontdekt) en gaf ons een plattegrondje. We besloten om gelijk maar op te staan en een douche te nemen. De drukknopjes gaven voor ruim 10 seconden water en qua douche was het de lekkerste tot nu toe (het duurde even voordat we er onderuit kwamen, maar een plastic tasje was geen overbodige luxe (want geen douchegordijn). Na het ontbijt moesten we nog de afwas van gisteren doen, zodat het al tegen twaalf uur was voordat we het campingterrein afgingen. We lieten de "ice packs" bij het campingwinkeltje achter en begonnen aan een autotochtje. Dat voerde ons naar Cwmystwyth waarachter het berglandschap begon waar de eerstvolgende 30 kilometer geen dorpje zou zijn. Er reden op het onherbergzame weggetje toch opvallend veel auto's en we zagen zelfs een camping. Ook reden we langs een letterlijk uitgestorven dorp (alleen steenresten waren zichtbaar van wat ooit huizen waren). We namen een afslagje dat ons langs wat meertjes zou voeren. Het bleken waterreservoirs te zijn. We stopten bij een stuwdam waar het water naar beneden viel en het bleek wel geschikt voor wat plaatjesschieterij.



Daarna reden we in één keer door naar Rhayader, waar we in de plaatselijke Spar ons avondeten haalden en elders in het dorp de "Olympic Update" in de vorm van The Times. We gingen verder richting Llangurig en lunchten onderweg nog. Tegen drieën waren we op de camping terug en we besloten nog een bakkie koffie te zetten en de krant te lezen. Om kwart over vier gingen we lopen om de omgeving te verkennen. We begonnen bij de Devil's Bridge zelf, waar de bruggen en een waterval bekeken konden worden. De toegangsprijzen vielen niet mee en na rondgewandeld te hebben liepen we om vijf uur langs het campingwinkeltje dat net gesloten was (alweer geen ijsje…), en waar de beschrijving qua openings- en sluitingstijden flexibel was opgesteld... als we morgen maar onze "ice packs" kunnen krijgen…
We gingen de camping op om daarvandaan verder te wandelen. We moesten wat hekken langs en kwamen op een wandelpad langs schapen en koeien (van het geïnteresseerde soort). Uiteindelijk hadden we een pad naar boven waarvandaan we een mooi uitzicht over de omgeving en camping hadden. Ik had een alternatieve terugweg naar de camping gevonden via een schapenpaadje. Het leek allemaal wel spannend, maar toch nog relatief makkelijk bereikten we de camping Daar liepen we nog even langs de rode telefooncel (die toch niet bleek te werken) en een namaakhert dat nu dienst deed als fotomodel (met telkens één van ons op z'n rug).

Goed, het werd hoog tijd om te eten… kip, rijst, chicken tonight met sla en komkommer. We lieten het ons smaken, deden snel voor het donker werd de afwas en vóór de eerste druppels van de dag vielen hadden we de het schone spul in veiligheid gebracht. Gewapend met paraplu's liepen we naar een telefooncel om mijn jarige vader met een telefoontje te verblijden… in gesprek (een nieuw fenomeen!). Uiteindelijk kon ik onze felicitaties overbrengen en gingen we naar de auto om daar lezend en schrijvend de rest van de avond door te brengen. Rond 22:30 zochten we onze slaapzakken op voor onze laatste Welshe nacht.



vorige | volgende | uk index | huize mika home