|
VRIJDAG 22 SEPTEMBER 2000
Vandaag stond het Famous Dagje York op het programma. We hadden hiervoor de vrijdag uitgezocht, want het alternatief – de ongetwijfeld zeer drukke zaterdag – trok ons niet echt. En zo stonden wij bijtijds op, zetten een thermoskannetje koffie en stapten in de auto. Via een sluiproute over de B6265 door Boroughbridge kwamen we op de A59, die ons regelrecht naar hartje stad voerde. We kwamen langs de zeer praktische Park & Ride parkeerterreinen, maar omdat wij in de stad wilden dineren en de laatste bussen terug reeds om 19:05 vertrokken, hadden we besloten een P in de stad te zoeken. Remco wilde z'n auto eigenlijk gratis ergens kwijt, maar nu begon ik toch te protesteren. Liever een parkeerterrein, dan maar wat pondjes lichter de stad in. Het eerste parkeerterrein dat we probeerden was een nogal vaag geval, in een gribus achter het station, en met een man in een hokje zodat je niet kon zien wat de tarieven waren tot je bij de man kwam. We maakten rechtsomkeert en staken over bij een stoplicht dat een half uur op rood bleef hangen. Je zult weten dat je in de Grote Stad zit. Niet veel later vonden we op Nunnery Lane een P waar we wel zelf de Pay & Display automaat mochten bedienen, en we dumpten £ 5.50 voor de gehele dag in het apparaat. Daarna slurpte Remco de laatste koffie weg en konden we op weg. We beklommen de oude stadsmuur en liepen een eindje rond de stad. Iets verderop werden we gedwongen af te dalen – de muur hield op – en we staken dankzij Skeldergate Bridge de River Ouse over. Via Tower Street liepen we naar het centrum. Na een bezoekje aan het toilet en een blik naar Clifford's Tower, kwamen we de eerste interessante winkel tegen een soort Book Discount. Remco ontdekte meteen een geweldig Formule 1 feitjes-en-statistieken-boek voor nog geen vijf pond, maar omdat het ons niet handig leek er de hele dag mee te gaan zeulen, lieten we het nog even achter. We bezochten nu de Marks & Spencer, waar we de etenswaren voor de lunch insloegen (waarom heeft de Amsterdamse vestiging toch nooit die overheerlijke Smoked Ham & Egg Roll?), en vervolgens gingen we op weg naar York's beroemdste gebouw, de kathedraal of Minster, zoals hij in York heet. Het had enige voeten in de aarde, omdat we op onze weg allerlei leuke dingen troffen. Zo sleepte ik Remco mee Whip-Ma-Whop-Ma-Gate in, en liepen we door de Middeleeuwse straat The Shambles. Door een zijstraatje zagen we dat Newgate Market alweer in volle gang was, en we snuffelden er wat rond. Het leverde Remco zowaar een heleboel sokken op! Uiteindelijk bereikten we toch de Minster.  Daarna wilden we gaan eten in het nabij gelegen Museum Gardens, maar natuurlijk moesten we eerst een rondje om de kathedraal lopen. Onderweg kwamen we St. William's College tegen, waar ook ik nog iets nieuws ontdekte: er was een toegankelijke binnenplaats! We betraden dit pleintje en vonden de gevakwerkte muren erg mooi. Daarna maakten we ons rondje Minster af. Remco nam voor de verandering eens veel meer foto's dan ik, omdat ik wist dat ik dit alles in 1997 al eens vastgelegd had. Al met al duurde onze rondgang vrij lang en onze maagjes begonnen steeds luider te protesteren. Helaas voor hen ontdekten we ook nog een stadsmuurpoort waar we omhoog konden klimmen en we genoten nog even van het uitzicht. Ook hadden we nog een ontzettend lief boekwinkeltje ontdekt, waar we natuurlijk ook nog even rondkeken. Daarna liepen we eindelijk het park in en er kwam vlak voor onze neus een bankje in de zon vrij. We nuttigden onze Smoked Ham & Egg Rolls en sandwiches, en verbaasden ons over het ontzettend mooie weer. Daar had het om 7:00 toch niet naar uitgezien, toen Remco in de regen naar het toilet moest… Na de lunch waren we klaar voor het grotere werk en we gingen op zoek naar de HMV en de Virgin. Bij de eerste schrokken we een beetje van de prijzen ("Mwng" voor £ 16.99 = ruim 62 gulden!), bij de tweede waren we er wat aan gewend en waren we in staat de aanbiedingen op te snorren, zodat we bij de kassa kwamen met: "Impossible" (Charlatans, cd1 + cd2, verzameling weer compleet), "I.S.A.A.C." (Tahiti 80, voor £ 1.99), "Too Many DJs" (Soulwax, eveneens £ 1.99 én meetellend voor de charts van komende zondag), "Distortions" (Clinic) en "Good Fruit" (Hefner, 7", £ 0.99). Daarna vond ik het hoog tijd worden voor een boekenwinkel en niet veel later stonden we met drie boeken en een Times weer buiten. We wilden al deze spullen even in de auto gaan dumpen en besloten dan meteen het F1 boek op te halen. We gingen naar de auto terug via enige omwegen, omdat we a) bij de Woolworth tegen de musicassette van de Sugababes aanliepen ("Overload" was ons charthitje van deze vakantie) b) even wilden tjekken hoe duur de eerste drie Harry Potter boeken waren bij de Little Apple Bookshop c) allerlei andere boekwinkels tegenkwamen en d) Remco de weg ietwat kwijt was en ons heen en terug over de Lendal Bridge liet lopen… Uiteindelijk kwamen we toch bij de auto, waar we alle gekochte zaken in achterlieten. Gewapend met The Times zochten we de Museum Gardens weer op. We gingen onderweg nog een souvenirachtig zaakje binnen, waar Remco voor mij en mijn afstuderen een Celtic kettinkje kocht, en we bekeken de Minster nog even van binnen. We kwamen toch nog in het park aan en ik las een stukje serieuze krant, terwijl Remco de Olympic Update spelde en af en toe een kreet slaakte. We zaten nog steeds in de zon, tot onze verbazing. Iets na zessen besloten we op zoek te gaan naar een warme hap. In een straat had ik een flyer in mijn handen gedrukt gekregen voor de Ghost Trail, beginnende om 19:30, en wij wilden dat wel eens meemaken, dus moesten we nu wel gaan eten. Bij The Old White Swan hadden ze Scampi (mijn keuze) en Mixed Grill (Remco's keuze), en we bestelden deze maaltjes. Niet veel later kregen we de borden voor ons. Ik smulde werkelijk van mijn garnaaltjes, terwijl Remco steeds droeviger werd. Zijn vlees was óf te vet, óf te goed doorbakken, óf gewoon niet lekker, en tot overmaat van ramp brandde hij zijn duim aan zijn sissend hete bord. Het bier, Caffrey's, was ook al geen groot succes, en ik stopte de arme stakker wat scampi en sla toe om hem op te vrolijken. Hoewel hij niet bijzonder lekker gegeten had, leed zijn humeur niet echt onder de situatie en nadat hij de ketchupvlekken zo grondig van zijn shirt had verwijderd dat zijn gehele shirt doorweekt was, gingen we vrolijk op weg naar de Ghost Trail. Het begin daarvan bevond zich vlakbij, voor de Minster, en we waren er dan ook zo, ondanks Remco's pogingen zijn nek te breken over stoeprandjes (om vervolgens te verzuchten: "Het zit mij niet mee vanavond… <snif>"). Bij de Minster troffen we een grote groep mensen en een man in het zwart, met een hoge hoed. Deze laatste bleek onze gids te zijn, en na het verzamelen van het geld konden we op weg. De man vertelde dat zijn naam Nathaniel was en hij stelde ook zijn charmante assistente Jessica aan ons voor – zij bleek zijn wandelstok te zijn… Het volgende uur werden wij vergast op allerlei verhalen over geestverschijningen, mysterieuze blikseminslagen, ingemetselde honden etc. De verhalen zaten vol met grappen en Nathaniel vertelde het allemaal lekker smeuïg, af en toe ook inspelend op gebeurtenissen van nu. Om iets voor negenen was het afgelopen en bevonden we ons in de Shambles. We liepen nog een laatste maal naar de Minster voor een foto by night, en daarna namen we afscheid. We liepen via Ouse Bridge terug naar de auto. Onderweg vielen ons twee dingen op: de grote hoeveelheid uitgaansgelegenheden en uitgaansjongeren (van het luidruchtig soort), en de geinige – maar nu gesloten – ceedeewinkels. Die winkels hadden wij 's middags gemist doordat we via de stadsmuur terug naar de stad waren gegaan. We besloten dan nog maar eens terug te komen en we bereikten moe de auto. We reden de stad uit en namen nu de snellere route via de M1 en A168. Ergens tussen 22:00 en 22:30 kwamen we in Ripon. Daar zetten we nog even de auto op het marktplein en na de lokale hangjeugd ontweken te hebben, liepen we ook hier een rondje om de kathedraal. Daarna reden we terug naar de camping. Daar ontdekten we dat het nu toch echt druk aan het worden was, maar dat ons tentje nog een redelijk grote lege ruimte om zich hen had. We dronken nog even een beetje Fanta Lemon (Droge Bekken) en na onze tanden gepoetst te hebben, doken we reeds om 23:30 ons bed in. Gaaaaaaaap… |