ZATERDAG 23 SEPTEMBER 2000

Vandaag zouden we de Yorkshire Dales intrekken. We deden het rustig aan na een bewogen dagje York. We gebruikten de verder gelegen doucheruimte, omdat die naast de tent veelvuldig door het kanogespuis werd aangedaan. Na ontbijt, koffie en ijselementenruil was het tijd voor een autoritje. We moesten richting Pateley Bridge en besloten binnendoor via allerlei witte weggetjes te gaan. Het bleek een leuk stukje dat ook voerde over onherbergzame stukken "moors". Een fazant veroorzaakte bij mij een halve hartverzakking door spontaan voor mijn auto te springen. De remmen werkten gelukkig nog goed, zodat de mannen van Carglass niet hoefden uit te rukken. In Pateley Bridge hielden we nog een boodschapstop (brood, melk en Times) waarna we over Grassington en Cracoe gingen, en van daar over witte weggetjes via Helton en Calton het dorp Malham bereikten… ons primaire doel. We stopten bij de P van het National Park Centre (we zaten in het Yorkshire Dales National Park) dat na een bezoek aan de toiletten toch een Pay & Display bleek te zijn, maar de automaat stond zeer sneaky opgesteld naast de wc. Dan kon de auto net zo goed 200 meter verderop langs de weg staan. Na de auto verzet te hebben, liepen we het NPC in. Qua souvenirs vond Leonie een Yorkshire kalender van 2001. We hadden afgerekend en wilden terug naar de auto voor de lunch. We zaten alleen met een probleem… alle attributen (bord, mok, bestek) lagen nog in de tent en een goede vervanging was er niet. Het vooruitzicht om vingers en brood door ons beleg te halen lokte mij niet en ik besloot aan de balie gewoon om een mes te vragen. Deze ongebruikelijke vraag werd door de NPC-dames met wat gemengde gevoelens ontvangen, maar een mes werd gevonden en met de belofte het mes weer terug te brengen, verlieten we het NPC om onze lunch beschaafd te breiden en naar binnen te werken.
Nadat dit gebeurd was en het mes schoon was afgeleverd – "Thanks for using…" – liepen we met rugzak, matjes en boeken richting Malham Cove, een gigantische rotswand die in het aangezicht indrukwekkend en waarvandaan het uitzicht adembenemend is, aldus Leonie. Onderweg kwamen we nog langs een souvenirwinkel waar ik de ontbrekende souvenirs kocht. Ze hadden er ook een fruitmesje dat bij de lunch wel handig geweest zou zijn, dus als souvenir voor onszelf – voor als we weer 's ons lunchgereedschap vergeten – mocht-ie natuurlijk niet ontbreken! Achter de toonbank stond een vrouwtje dat instructies kreeg van de eigenaar over de prijzen en de werking van de kassa. Prompt sloeg ze verkeerd aan toen ze met ons moest afrekenen … best grappig. We verlieten de winkel om nu echt naar Malham Cove te gaan. Leonie was hier al twee keer eerder geweest, maar voor mij was het de eerste keer… het fotorolletje komt deze maand misschien toch nog vol!
We liepen helemaal door naar de plek waar het riviertje uit de rotswand (onderaan) komt zetten, ook voor Leonie een nieuwe ervaring! Daarna beklommen we de 419 treden en genoten boven van het uitzicht. Ook vandaag werkte het weer mee en liet de zon zich regelmatig zien. Het "maanlandschap" aan stenen – zoals Leonie het noemde – lag er mooi bij en ik liep daar nog even rond, terwijl Leonie genoot van zon en uitzicht. Daarna namen we de 419 treden weer terug en zochten we aan het riviertje een plek om te lezen. Het gras was mooi groen, maar de grond bleek drassig en onze Xenos-matjes bleken ook vierdubbel gevouwen niet waterdicht. Desondanks bleven we er een uurtje en tegen een uur of vijf liepen we met een enigszins vochtig achterwerk terug naar de auto. Om 17:15 stapten we in de auto en namen de snelle route terug naar de camping. Dat "snelle" viel nogal tegen, doordat er een tractor en vrachtauto voor ons reden en vooral heuvel op KROPEN. Goed, om 18:15 waren we bij de tent en Leonie begon direct met de pannenkoeken. De laatste exemplaren gingen op gevoel omdat het buiten al donker was geworden. Het was allemaal goed gegaan en we lieten ons de naturel, kaas- en banaanpannenkoeken goed smaken. Het toetje ging er ook in en de afwas bewaarden we voor de volgende dag. We gingen daarna nog wat lezen en schrijven in de auto en beluisterden intussen onze cd-aanwinsten (Radio One op zondag = BOEMBOEMBOEM = liever iets anders). We lagen er wederom niet voor elven en in gingen een relatief korte, laatste Britse nacht tegemoet.



vorige | volgende | uk index | huize mika home