|
ZONDAG 9 JUNI 2002
De wekker ging inderdaad al om half zeven,oef. Gelukkig waren we best wel uitgeslapen en even later zaten we aan het ontbijt. De gisteren gekochte broodjes bleken niet alleen qua datum over tijd - ze roken ook nogal bedorven. Daarom hielden Remco en ik het bij de van thuis meegebrachte Finse Rondes en was het ontbijt vrij snel achter de rug. We pakten de tent in sneltreinvaart in en om kwart voor acht stonden we klaar voor vertrek. Remco liep nog even de winkel in om te klagen over de broodjes en hij kreeg een vers brood en een bolletje mee. Blij reden we naar Fredrikshavn, waar we om kwart over acht aankwamen. We mochten meteen doorrijden naar rij elf, waar we ons echte ontbijt klaarmaakten, alsmede de lunch. Om kwart over negen mochten we de Stena Saga oprijden - nadat we de Nederlanders voor ons geattendeerd hadden op de beker limonade die ze nog op hun dak hadden staan - en even later zaten we op het dek in de zon met een boek (zelfs Remco!). Om iets na tienen voeren we weg en het lange wachten (10.00-18.30) begon. We liepen een rondje, lazen nog wat (Remco las zelfs zijn boek uit, en dat op de vierde dag van de vakantie!) en zonden op het dek. Om half drie kwam Noorwegen al in zicht, maar we bleven lange tijd voor de kust varen voor we de Oslofjord ingingen. Die fjord konden we ruim twee uur aanschouwen, wat we vanaf het dek gingen doen. Het zonnetje scheen nog steeds en de wind was vrijwel gaan liggen, dus we bakten meteen lekker bruin. Om half zeven mochten we de boot af en we kwamen al snel (hoewel Remco mopperde dat er toch zeker twee auto's en een bus voordrongen) op de E16 terecht. Bij Sollihøgda vonden we gatekjøkken (een snackbar op z'n Scandinavisch) en ze bleken er overheerlijke hamburgers en frietjes te hebben, dus we aten er ons buikje rond. Daarna reden we verder naar Hønefoss, waar volgens de ANWB-gids een camping zou zijn. Die was er helaas niet meer, zo zagen we op het informatiebord. Dan maar even van de route naar het noorden afwijken, anders moesten we nog erg ver doorrijden en het liep al tegen negenen. Zo kwamen we even later bij Camping Elvenga terecht. Het bleek een klein veldje, direct aan de weg en vol met Tabberts... maar goed, voor één nacht moest het maar. We gingen na een lekker potje badminton naar bed, terwijl de zigeunervrouwen aan het krakelen waren, maar gelukkig hielden ze nog op en konden we "rustig" in slaap vallen. |