|
MAANDAG 10 JUNI 2002
Iets na half negen stonden we op. Het was erg warm in de tent en buiten was het niet veel koeler. We ontbeten in de schaduw van de tent en pakten vervolgens weer alles in de auto. Om kwart voor tien stonden we klaar. We reden de E16 af naar Fagernes. We reden voornamelijk langs bossen en meren, erg lieflijk. Onze eerste stop wilde Remco na ongeveer twee uur rijden maken. Ik was het met hem eens, alleen de naam van de parkeerplaats stond me niet helemaal aan: "Muggedalen"! De plek bleek ook geen geluk te brengen. Toen Remco de achterdeur van de auto opendeed, kletterde de thermoskan met koffie uit de auto...kapot! Zonder koffie en bozig omdat het een mooie thermoskan was, dronken we wat limonade en lazen/puzzelden we wat in de zon. Achter ons zagen we donkere wolken samentrekken. Hm. We reden verder en in het dorpje Bagn vonden we een soort winkelcentrumpje. Bij de Bruna-achtige winkel kochten we een nieuwe Cappelens Sør Norge Nord (mooie wegenkaart) en een gedetailleerde kaart van Jotunheimen. Bij de Spar ertegenover deden we de noodzakelijke boodschapjes. Eenmaal buiten wilde Remco pinnen, maar de pinautomaat besloot er net de brui aan te geven. Bij de auto gekomen ontdekten we een lekkage onder de Focus. Een blik onder de motorkap leerde ons dat het vaatje ruitsproeivloeistof leeg was en we hoopten dat het niets ernstigers was dan dat. We reden verder (er gingen gelukkig geen lampjes branden enzo) en in Leira ontdekten we een groter winkelcentrum, met wel 25 butikker! Daar hadden ze gelukkig een Blokkerachtige en ze bleken er zowaar erg stoere thermoskannen te hebben. Remco klaagde intussen dat de muggen hem zelfs in zijn buik hadden gestoken. Dat wilde ik wel even zien, dus hij trok zijn shirt omhoop. Daar zag ik een vurig rood plekje... en een beestje dat aan Remco leek te knagen! Ik greep het ding tussen duim en wijsvinger en trok het weg. In mijn hand leek het nog te leven, dus snel gooide ik het op de grond. Geen idee wat het was, maar we houden Remco's buik even goed in de gaten! Na deze consternatie rekenden we af en konden we verder. In Fagernes verlieten we de E16 en gingen we verder over weg 51. Nu kwamen we, naast in een enorme regenbui, in een totaal ander landschap terecht. Hoge bergen, geen bomen, heel veel sneeuw... zo af en toe stopten we voor een foto, al was dat met die regen geen onverdeeld genoegen.  Om half vier kwamen we aan bij Maurvangen, waar volgens de kaart een camping moest zijn. Dat bleek het geval en we boekten voor twee nachten. Het leverde ons leuke gesprekken met de jongen van de Resepsjon op. Hij bleek uit het Noordwesten van Duitsland te komen en kende zodoende Groningen. Geinig. We lieten al onze koelelementjes achter en gingen een plekje zoeken. Aangezien er op de hele camping slechts twee andere tenten stonden, was dat geen groot probleem. Omdat het nog steeds regende, besloten we even in de auto af te wachten. Ons wachten werd beloond, want niet veel later zagen we stukjes blauwe lucht, die gestaag uitbreidden. We zetten de tent op en ontmoetten onze nieuwe vijanden: honderden steekvliegen en muggen. Yegh. We hielden de tent zoveel mogelijk dicht en bleven zelf ook maar binnen.  Om kwart voor zes wilden we nog even gaan informeren naar de tijden waarop de boot vanuit Memurubu naar Gjendesheim zou varen. Dit wilden we weten omdat we de volgende dag de Bessegentocht wilden gaan maken en om nu twaalf uur te gaan lopen... De Resepsjon bleek al dicht, maar we kwamen de campingmevrouw en haar twee witte wolfshonden tegen en zij wist ons te vertellen dat de boot nog helemaal niet in de vaart was, omdat het nog wel erg voorseizoen was ("It's spring in Norway!"). Wij moesten dus een ander plan gaan verzinnen. We tjekten nog even de keuken uit en daarna trokken we ons weer terug in de tent. We kookten de bloemkool en aardappels, aten ons maaltje en deden de afwas. Daarna maakten we nog even een wandelingetje. Onderweg kwamen we erg veel muggen tegen, maar we vonden ook nog een koele woest stromende beek. Op ons pad vonden we ook een stel merkwaardige vogels, die in hun vlucht het geluid maakten als een kapotte fiets. We konden er eentje goed bekijken en bij de tent pakte ik mijn vogelboek erbij. Mijn veronderstelling dat het kramsvogels betrof, bleek juist. We dronken nog wat koffie uit de nieuwe thermoskan, rieleksten nog wat en gingen toen naar bed. |