|
VRIJDAG 20 SEPTEMBER 2002
Om tien voor half zeven klonken de wekker en de telefoon. Zo stil mogelijk stonden we op en we kleedden ons snel aan. Daarna sleepten we onze spullen de kamer uit en pakten we pyjama's, handdoeken en toilettassen in. Om kwart voor zeven verlieten we het hostel en iets voor zevenen arriveerden we bij het busstation. We hadden een beetje verwacht dat de bus er al stond, maar dat bleek niet het geval. Pas om tien over zeven kwam de blauw-gele CityLink bus aanrijden. We gooiden de tassen in het bagageruim onderin en kozen voor de voorste stoelen. We bleken een vrij jolige chauffeur te hebben die stevig op het gaspedaal trapte en gezellig snoepjes zat weg te smakken. De zon scheen volop en we zagen prachtige uitzichten. Toen we Ullapool naderden verdween de zon. Voor de Caledonian MacBrayne ferry terminal mochten we uitstappen. Ik pakte de bagage, maar de chauffeur mompelde iets over Stornoway en bagage in de bus laten, dus ik deed de tassen terug. We kochten een Island Hopscotch (drie tickets) en keken rond in de haven. Het zag er lief uit.  Om kwart over negen mochten we aan boord van de Isle of Lewis. De bus had inmiddels als bestemming Inverness gekregen en onze bagage was verdwenen uit het ruim. Hm. Als dat maar goed ging! We gingen op een dekstoel zitten en om iets na half tien voeren we weg.  Al snel werd het buiten te koud en gingen we binnen lezen. Binnen zagen we nog wat bagagerekken, maar onze tassen zaten er niet tussen. We waren toch niet helemaal gerust, tot Cynthia het CityLink foldertje nog maar eens ter hand nam en las dat de bagage inderdaad keurig in de terminal in Stornoway afgeleverd zou worden. Phew! Buiten leek het weer ineens weer te verbeteren en om kwart voor twaalf, een half uur voor aankomst, gingen we weer eens op het dek kijken. We zagen Lewis en Harris in de zon liggen... wow, dat was mooi!  Niet veel later legde de boot aan en in de terminal verschenen al heel snel onze tassen. Eenmaal aan wal moesten we even goed zoeken naar de juiste straat, maar toen vonden we toch het Fairhaven Hostel.  We deden de deur open en stonden onderaan een trap. En het was stil. Cynthia riep tweemaal "Hello?" en toen kwam er reactie. Een ééntandige meneer heette ons van boven welkom en we kregen twee zeer smalle bedden toebedeeld (op een leuk zaaltje, dat wel). Hij gaf ons een uitgebreide tour door het huis, wees de keuken, douches, zelfs de pinautomaat en supermarkt! Daarna installeerden we ons en gingen we boodschappen doen bij de Safeway. We kochten meteen lunch, ontbijt en avondeten voor de komende dagen, aangezien we de dag erop een tocht zouden gaan maken en de winkels op zondag gesloten zijn (dus ook de eettentjes!). We dumpten de spullen in het hostel en gingen weer op weg. We zaten even op een bankje in de zon, fotografeerden de veerboot...  ...liepen een rondje (via de Tourist Office en Thai Café, onze eetgelegenheid van de dag). Daarna haalden we een gezonde lunch (muffins enzo) bij de Safeway en deze aten we op op hetzelfde bankje als eerst. Voor wat broodnodige cultuur besloten we het museum te gaan bezoeken. Dat bleek een goede zet; het was erg leuk. De hele geschiedenis van Lewis werd verteld. Naderhand gingen we weer naar het hostel, waar we de eerder gekochte ansichten van postzegel en adres voorzagen en we nog wat lazen. Cynthia zette een kopje thee en we maakten kennis met onze Duitse kamergenotes - erg gezellig. Om een uur of half elf ging ik slapen. |