ZATERDAG 28 SEPTEMBER 2002
 In de ruim vijf uur die we in de trein zaten, zagen we de meest schitterende landschappen. Hoogtepunten (soms vrij letterlijk) waren Fort William en dan met name Ben Nevis...  ...enkele mooie boogbruggen (Harry Potter!)...  ...een paar fraaie glens en lochs en natuurlijk Corrour - het hoogstgelegen station van de UK en de plek waar een stukje Trainspotting gefilmd is...  Verder beleefden we niet veel en om kwart voor vier kwamen we Glasgows Queen Street Station binnen, wel een beetje blij dat we er waren. De blijdschap was snel over toen we eerst het busstation niet konden vinden en toen dat eindelijk gelukt was, bleek dat bus 57 naar ons beoogde hostel in Berkeley Street niet meer bestond. Een meneer in het busstation vertelde ons dat we bus 44 maar moesten nemen. Die bus stopte natuurlijk niet in het busstation en dus moesten we de tassen weer meezeulen naar een volgende straat. Na veel lopen kwamen we bij de juiste busstop en even later kwam de bus. De chauffeur was niet erg behulpzaam en praatte bovendien erg zacht, maar uiteindelijk leek hij te begrijpen wat we wilden. Gelukkig zaten er wat hulpvaardige dametjes in de bus die ons vertelden waar we eruit moesten. We vonden al snel het bordje Youth Hostel en na nog meer lopen kwamen we uit bij het SYHA hostel - niet het hostel dat we wilden, maar op dat moment was alles goed. Cynthia vroeg of ze twee bedden voor ons hadden... ONEE!!! Het zat vol!!! Het meisje achter de balie vond ons heel zielig en belde het Euro Hostel op om te vragen of zíj nog plek hadden. Dat bleek het geval, al waren de kamers £ 18.50 p.p.! En het was ook nog eens ver weg (terug in het centrum, waar we vandaan kwamen!). We hadden het nog even over ons beoogde hostel, maar het meisje vertelde zulke enge verhalen over wardens die een moord op hun geweten hadden, dat we uiteindelijk maar weer "opgewekt" op weg gingen. We hielden de eerste de beste taxi aan, die ons voor £ 3.40 naar het Euro Hostel bracht. Daar boekten we een tweepersoonskamer en we kregen de sleutel voor kamer 720. Dit bleek een kamer met een stapelbed, een douche en een toilet, wat een luxe! Nadat we grondig bijgekomen waren (koude cola!), durfden we de stad weer in. We liepen wat boekenwinkels in, sjopten bij Sainsbury's en aten bij de Pizzahut, waar een man een epileptische aanval kreeg en in een ambulance werd afgevoerd. Zielig! Na het eten gingen we terug naar het hostel en daar brachten we de rest van de avond door. |
