MAANDAG 8 SEPTEMBER 2003

Om acht uur deed de wekker 'tik' en dat was ons teken om op te staan. Na het ontbijt ruimden we alle spullen weer in de auto en vouwden we de natte (dauw) tent in. Met een blauwe lucht en een vrolijk zonnetje verlieten we Second Chance... We reden de alternatieve route naar de A419, waar we de inmiddels vertrouwde route oppikten naar Swindon. Daar draaiden we de M4 op naar Bristol. Ditmaal reden we de afslag naar Bath voorbij en reden we dwars door Bristol op zoek naar de A38 naar Taunton. Wonderbaarlijk genoeg reden we in één keer goed!
Nabij Cheddar (ja, die van de kaas) sloegen we de A371 in. We reden door het dorp (overal souvenirwinkeltjes) op zoek naar de wereldberoemde Cheddar Gorge, een grote kloof met wanden van zo'n 150 meter hoogte. We vonden de Gorge vrij gemakkelijk, maar kwamen alleen maar betaalde parkeerplekken tegen en dat ging ons wat ver - we wilden alleen maar even een kopje koffie drinken! De weg bleek echter dwars door de kloof te voeren en twee bochten na de pay & display was er genoeg gratis parkeerruimte voor onze auto... We dronken koffie temidden van indrukwekkende rotsmuren. cheddar gorge
cheddar gorge Een ouder echtpaar arriveerde en begon met verrekijkers naar een rotswand te loeren. Daar klonk weliswaar de schreeuw van een roofvogel, maar ik kon 'm niet ontdekken. Een tweede bejaard echtpaar kwam aangereden en het mevrouwtje trippelde op mij af om te tjekken wat ik zag. Ik vertelde haar dat ik eerlijk gezegd geen idee had waar ik naar stond te kijken, waarop ze naar echtpaar nummer 1 liep. Enige tijd later kwam ze me vertellen dat er een 'peregrine falcon' zat, maar zelfs met behulp van haar aanwijzingen zag ik niets. We besloten verder te rijden.

We namen wat witte weggetjes dwars door de Mendips (de heuvels aldaar) en kwamen in Wells, Engelands kleinste stadje (mét kathedraal!). Helaas was ook hier weer alles betaald parkeren en voor een fotomoment vonden we dat niet nodig, dus reden we verder naar Glastonbury. De Tor, ooit het hoogste punt van het eiland Avalon, stak boven alles uit. Hoewel er een soort park & ride opereerde, bleken we met de auto behoorlijk in de buurt te kunnen komen. Wow.

glastonbury tor


Daarna reden we het dorp in, waar we heel even naar de Abbey keken (graven van Arthur en Guinevere), maar we waren op doorreis dus een uitgebreid bezoek zat er niet in. Op weg naar Bridgwater stuitten we op een Safeway en we deden wat inkopen. Daarna reden we verder naar Bridgwater en toen naar Minehead. De lunchplekken bleken dun gezaaid - pas tegen drieën vonden we een P die niet pál aan de weg lag. Daar peuzelden we wat brood.
Vervolgens reden we naar Minehead en zagen we de eerste uitzichten over zee. Na Minehead kwamen we door het allerschetigste dorp Porlock, waar er spontaal reeën langs de weg staan. Daarna kwamen we in een heel ander landschap, met kale heidevlakten vol schaapjes. Heel mooi. Nu kwamen we in de buurt van onze bestemming, Lynton.

lynton & lynmouth


Na een zoektocht dwars door het dorp vonden we uiteindelijk camping Channel View. Deze beviel ons wel en we zetten de tent op tussen windvlagen en regenbuien door. Toen de tent eenmaal stond, brouwden we een maaltje van aardappelen, wortelen en hot 'n' spicy (yikes!) garnalen. Lekker! Na de afwas liepen we nog even naar het achterste tentveld voor de echte 'channel view' met ondergaande zon als bonus. Daarna rieleksten we de rest van de avond.



vorige | volgende | uk 2003 index | huize mika home