MAANDAG 15 SEPTEMBER 2003
Gisteren had de campingbaas ons gewaarschuwd dat er wat graafwerkzaamheden uitgevoerd werden op de camping en dat dit wellicht vanaf half negen wat herrie zou geven. Wij werden voor die tijd wakker, maar tijdens het ontbijt hoorden we inderdaad het graafmasjientje knorren. Dat was echter niets vergeleken met de herrie die we na het ontbijt op ons dak kregen. We wisten dat we niet ver van het Ministry of Defense terrein in Dartmoor zaten, maar tot onze schrik bleek de rustige vallei waarin we kampeerden prima geschikt om met een paar enorme helikopters op 50 meter boven de boompjes langs te denderen. Ik liep net over het veld om een foto te maken van de tent met morgendauw en was zó verbouwereerd dat ik vergat een foto te maken van de twee overvliegende bakbeesten... We dronken koffie bij de tent en daarna pakten we alle spullen voor een autotocht. Net toen we weg wilden rijden, kwamen de twee megahelikopters weer terug door onze vallei. Ditmaal had ik de tegenwoordigheid van geest er eentje vast te leggen met de digicam.
Daarna reden we naar Buckfastleigh, waar we de A38 overstaken en naar Paignton koers zetten. We wilden nog even de Engelse Rivièra hier zien, maar waren even de spits vergeten (vakantie...), waar we dus middenin kwamen. Bij Torquay zagen we nog wel de palmen en de enorme hoeveelheid hotels. We besloten nu maar terug te gaan naar de tent en dat deden we via de A382. Hoewel deze weg een A-status heeft, is-ie af en toe niet breder dan één auto... het was weer uitwijkhavenfeest! Bij de tent deden we wat warmere kleding aan en reden naar Drewsteignton waar volgens de campingbaas een goede eetgelegenheid zou zijn. We vonden de Drewe Arms zonder problemen en aten er allebei een quiche met geitenkaas en paprika. Lekker! Daarna aten we een toffee apple and cinnamon sponge with creme anglaise and clotted cream. Ook erg lekker, maar wel wat zwaar op de maag liggend! Remco at dan ook mijn laatste stukje op. Daarna belden we met het thuisfront en achternichtjesfront (woensdag logeren in Blandford St. Mary!) en reden we in het pikkedonker terug naar de tent. Daar was het een gebruikelijk ritueel van schrijven en lezen tot het tijd werd de slaapzak op te zoeken. |