|
DONDERDAG 8 JULI 2004 (km.10263)
Weer ging om kwart over zes de wekker. Ditmaal waren we niet zo snel, maar toch reden we voor acht uur weg. Via Port Alberni en Parksville kwamen we halverwege Nanaimo waar om negen uur de eerste koffiestop was. Daarna reden we langs Nanaimo door Ladysmith, wat volgens de Lonely Planet een 'pretty postcard town' was. Het had iets weg van Golden, maar een aanleiding om te stoppen was er niet. We reden dus door en kwamen een paar kilometer verder weer op Hwy 1. Het volgende plaatsje waar we Hwy 1 verlieten was Chemainus. Twintig jaar geleden verdween daar het werk (de sawmill sloot), zodat men zich vervolgens ging toeleggen op muurschilderingen. Dit levert een aardig schouwspel op, waarbij men ook wel eens het thema koppelde aan het soort gebouw (Post Office, Health Centre).  Toen we door het dorpje hadden gelopen, reden we door naar het plaatsje Duncan dat iets vergelijkbaars had met totempalen, een stuk of tachtig, die zich in een straal van een paar honderd meter bevonden.  Daarna reden we door naar de KOA camping Victoria West ter hoogte van Malahat. Daar kregen we nummer 37 toegewezen en we installeerden ons daar. Het meisje dat ons hielp aan de balie werkte er nog niet zo lang en liep het hele vragenlijstje door (inclusief de irrelevante zaken), maar werd bijgestaan door iemand die meer ervaring had. Goed, we sloten water niet aan, omdat we een uur later weer zouden vertrekken. De electriciteit lieten we zitten omdat we iets te ver naar voren stonden. Eindelijk was het moment daar... een verfrissende douche! Alleen waren de washrooms gesloten vanwege de dagelijkse schoonmaak. Na wat navraag gedaan te hebben, bood een family-/gehandicapten-washroom uitkomst: die kon in de tussentijd gebruikt worden. Nadat we allebei weer schoon waren en de lunch (vijf hotdogs met z'n tweeën) hadden weggewerkt, gingen we naar Victoria. Daar parkeerden we de auto in een soort Amsterdam-Noord... aan de overkant van het water en toch vlakbij het centrum.  Onderweg naar de Johnson St Bridge (die we moesten nemen om bij het centrum te komen) vielen ons de watervliegtuigjes op die bij toerbeurt aan- en afvlogen. Ze maakten best wel herrie en we vroegen ons af of de bewoners daar nu veel last van hadden. Enfin, we liepen wat straatjes in en kwamen door wat winkelstraatjes en steegjes die zo in de UK konden liggen. De Market Square was een 'Covent Garden meets Camden Market'! Allemaal best schattig, maar we wilden nog meer zien. We liepen door Government Street langs Munro's Books, gevestigd in een 'historisch' pand en goed voor de aanschaf van een boek voor Leonies verzameling.We kwamen bij de Inner Harbour waar de Leidse Plein/Place de Tetre activiteiten (door pentekenaars, vuurspuwers, sieradenverkopers, muzikanten...) gecentreerd waren. We liepen erlangs naar het parlementsgebouw, waar een rondleiding op het punt van beginnen stond. Gids Justine vertelde ons van alles over het gebouw, het parlement, de betrokkenheid van het Brits Koningshuis en de historie van dit alles. We hoefden niet bang te zijn om vragen te stellen (we werden zelfs aangemoedigd), want daar wilde ze graag antwoord op geven (om zo haar kennis van zaken te etaleren). Ze deed het wel leuk, al had ze basically dat stopwoordje wat minder mogen gebruiken. We gingen nog even naar Beacon Hill Park om bij het Look Out punt naar het uitzicht (op zee) te kijken. Dat viel wat tegen, maar de vogels en de beplanting van het park waren nog wel aardig.  Op de terugweg liepen we via Helmcken's House en het BC Museum langs de Wharf weer naar Market Square. Daar gingen we eten bij het Mexican Cafe. Buiten het feit dat het jammer is dat een tafeltje naast je ook Nederlanders gaan zitten (je komt ze echt overal tegen...), hebben we er prima gegeten voor niet al te veel geld. We liepen naar de auto, wederom enkele joggers ontwijkend (we zagen er opvallend veel... binnenkort een prestatieloop in Victoria?). We vonden onze RV terug en zonder problemen kwamen we rond kwart over acht bij de KOA. Nu sloten we alles aan, alleen bleken we met de elektriciteit een probleem met het verloopstekkertje te hebben (dat paste vanwege zijn omvang niet in het stopcontact). Remco liep naar de office om het probleem te melden. Het (inmiddels andere) meisje aan de balie piepte iemand op die hem moest helpen, maar had begrepen dat het om site 7 ging. Toen de dame in kwestie bij het kantoortje kwam, hoorde ze dat het ging om site 37. Intussen kwam de gast van nummer 7 aanlopen die zich afvroeg wat er aan de hand was. Deze werd gerustgesteld en Remco deed zijn verhaal over het probleem. Alleen begrepen ze elkaar niet zo goed, want zij liep meteen door naar de elektriciteitskast. Nee, met de elektriciteit was niets mis, slechts de aansluiting. Nadat Remco van haar een ander verloopstekkertje had gekregen, was het probleem verholpen en konden we het avondprogramma vervolgen... |