|
VRIJDAG 24 JUNI 2005
Vandaag sliepen we uit! Pas na negenen stonden we op en tegen tienen begonnen we met het opruimen van de tent. Die was lekker droog dankzij de zon en de wind, dat was prettig. We hadden niet echt haast en lieten ook het grondzeil nog even goed drogen. Zelf zaten we op een stoel in de zon... Tegen half twaalf reden we van de camping weg. We namen weer de E6 noordwaarts en stopten na een klein uurtje voor wat koffie. Ik zette mijn telefoon aan en bleek een sms'je van Dagrun, onze gastvrouw in Trondheim, te hebben. Ze meldde dat ze de hele dag thuis zou zijn met de enigszins zieke Mats en dus konden we arriveren wanneer we wilden. We zaten op dat moment bij Berkåk en besloten niet de E6, maar de omweg via de 701, de 700 en de E39 te nemen. Ik sms-te terug dat we rond vieren in Trondheim zouden zijn. We reden verder via de alternatieve route, die lekker rustig was en door een lieflijk dal voerde langs de rivier de Oksla. We zagen veel prachtige Noorse boerderijen. Rond half drie waren we in Orkanger aan de kust. Daar aten we onze lunch, terwijl een klein zwart-wit katje rond de auto drentelde in de hoop op een stukje worst. Mjauw! Intussen hadden we ook ontdekt dat de ijselementen voor de koelbox nog in de vriezer van de camping lagen. Helaas... misschien zouden we ze op de terugweg oppikken, maar zover was het nog niet. Om drie uur reden we verder langs de fjord en niet veel later kwamen we bij de afslag naar weg 707. Die namen we, want Remco had bedacht dat het handig zou zijn vanaf die kant Trondheim binnen te komen. Dit omdat we dan min of meer rechtstreeks naar het huis van Hans en Dagrun konden rijden. Eerst reden we de volgende afslag voorbij, maar bij het terugrijden vonden we 'm wel. Dit bleek een druk bereden grindweg te zijn, maar wij later vernamen dé sluiproute van de locals! Zo reden we Trondheim uiteindelijk binnen, maar helaas, nu verdwaalden we enigszins. We reden wat rondjes en toen besloot Remco het te gaan vragen aan een Noor. Die kon onze huidige positie niet aanwijzen op de geprinte kaartjes die wij bij ons hadden, maar wél kon hij uitleggen hoe we bij de weg langs Hans en Dagruns huis moesten komen! Met behulp van zijn aanwijzingen reden we bíjna in één keer goed en om kwart over vier stonden we bij Dagrun op de stoep. We kletsten even wat bij. Om half acht stapten we in de auto en reden we naar het centrum van Trondheim. In de haven gingen we naar binnen bij Ajo, een Spaanse tapasbar. Iets over achten kwam ook Hans daar aan, na een vlucht uit Oslo. We aten zeer lekkere tapas en Hans en Remco dronken een zeer prijzige wijn (de goedkoopste van de kaart...). Na het diner dronken we nog even iets bij Blæst en daarna namen we de auto mee naar de plek waar om middernacht de fietstocht naar Oslo zou beginnen. Daar vonden we al snel Dagruns vader, voor de dertiende keer deelnemer. We zwaaiden hem uit en reden daarna terug naar huis, waarna we nog even kletsten en toen de bedden opzochten. |