|
DINSDAG 26 JUNI 2007 (KM. 20.668)
Vandaag begonnen Remco en ik de dag met een werkelijk fabelachtige uitvoering van 'Er is er één jarig', want Maarten vierde vandaag zijn 28ste verjaardag! Na dit muzikale intermezzo klommen we uit (lucht)bed en na het ontbijt (dat we buiten in de stralende zon konden nuttigen!) pakten we rustig de tent in. 
Maarten vond onder zijn slaaptent een nieuw vriendje in de vorm van een gepanikeerde muis, die steeds opnieuw de slikrand van de tent opzocht om te schuilen. Uiteindelijk verdween hij onder de auto en toen we iets na tienen wegreden, hoopten we dat het beestje niet voor een band was gaan zitten... We reden voor de zoveelste keer naar Fort William, maar ditmaal reden we er slechts doorheen. Iets voorbij Spean Bridge, langs de A82, vonden we het Commando Memorial, een standbeeld ter herdenking van alle speciaal opgeleide soldaten van het Commando (veelal getraind in de Highlands). Iets verderop was een cirkel met allemaal namen van gestorven Commando's, waaronder ook jonge jongens die vochten in Irak en Afghanistan. Indrukwekkend. De hele plek boezemde overigens ontzag in, want je kon er mijlenver in alle richtingen kijken, Ook Ben Nevis was vandaag goed te zien, tot aan de top maar liefst (inclusief sneeuw)! 
Dit vonden we een mooie plek voor een kop koffie, dus die dronken we dan maar. Hierna zetten we koers naar Invergarry. We reden langs het prachtige Loch Lochy, hoewel Remco en Maarten er als voorinzitters meer van zagen dan achterbank-ikke... Bij Invergarry draaiden we de A87 op. We kwamen er een uitzichtpunt tegen en terwijl Maarten en ik met onze eigen fototoestellen in de weer waren, mocht Remco met het toestel van twee dames een foto van hén maken. “Shall I take another one?” vroeg hij. “Yes, we can always delight it... eh... delete it!” zei één van de dames. Het leidde Remco tot de conclusie dat het waarschijnlijk geen Britse dames waren, hihi. Bij Loch Cluanie draaiden we naar het westen en we reden door een ontzettend mooie glen. Rechts van ons stonden de Five Sisters, bergen van meer dan 1000 meter hoogte. Heel mooi. Even verderop vonden we het volgende bekende stukje Schotland: Eilean Donan. We legden het kasteel in het water op alle mogelijk manieren vast en namen toen plaats op een bankje, gewapend met broodplank en koelbox. 
Na een verkwikkende lunch waren we klaar voor het laatste stuk. Bij Kyle of Lochalsh staken we de zeestraat naar Skye over (via de Skye Bridge). 
Al snel doemden de Cuillins op. Deze bergketen ziet eruit zoals bergketens eruit moeten zien... allemaal spitse toppen naast elkaar. Bij Sligachan maakten we Navvie weer in de war door een alternatieve route naar Edinbane te nemen. We reden langs de kust met schitterende baaien en overal witte huisjes. Iets voorbij Edinbane vonden we Loch Greshornish Camping en die beviel ons meteen: een nagenoeg uitgestorven groene weide met uitzicht op de baai. We betaalden voor drie nachten en zetten de tent op op een enigszins recht plekje... 
Hierna verdienden we drank, fris en sjips. Om half zes stapten we weer in de auto en we reden naar de hoofdstad van Skye, Portree. Daar liepen we eerst even een rondje (de haven met zijn gekleurde huisjes is schattig, verder valt er weinig te beleven...). 
Toen zochten we een plek om te eten. Die vonden we bij het Central Restaurant, waar we via een trap in een soort huiskamer terechtkwamen (met behang op het plafond!). Maarten en Remco gingen meteen voor het lokale bier (Red Cuillin), ik hield het bij cola. We aten er prima en snel, dus om half acht stonden we verzadigd weer buiten. We reden terug naar de tent waar we koffie dronken, rummikubden (2-1-0 L-R-M) en lazen tot het bedtijd was. |