|
ZATERDAG 8 MAART 2008
We stonden vroeg op en na het ontbijt verlieten Remco en ik Russell. Met de veerpont voeren we terug naar Opua en vervolgens reden we over highway 1 via Kawakawa, Moerewa, Pakaraka en meer van dat soort gehuchten naar highway 12. In Kaikohe tankten we even en vervolgden toen onze weg. Onderweg zagen we vooral veel heuvels, wat bomen, veel vee en ietwat treurige dorpjes. Bij Opononi en Omapere (eigenlijk één langgerekt dorp) vonden we de Tasman Zee en dronken we lichtelijk smerige instantkoffie. We beklommen het uitzichtpunt op South Head (Arai-Te-Uru) en verbaasden ons over de enorme zandduinen op North Head.  Het werd tijd voor de jungle! We reden Waipoua Forest in en meteen veranderde het landschap weer totaal. Ineens reden we in dichtbebost gebied met palmbomen en reusachtige varens. Bij Tane Mahuti stopten we en we bewonderden de immense boom (een kauri, een echte Nieuw-Zeelandse soort). Iets verderop vonden we de Four Sisters (het leken vier stammen van dezelfde kauri). Ik kreeg een goed foto-idee, dat meteen werd gekopieerd door de aanwezige Duitsers.  Vlakbij stond de éénnagrootste kauri van Nieuw-Zeeland, Te Matua Ngahere. Een paar kilometer naar het zuiden was het Waipoua Visitor Centre en we leerden het een en ander over de kauri-business (doordat er veel gekapt is, zijn er eigenlijk nog maar weinig over). Op de bijbehorende picknickplaats verorberden we onze lunch en toen togen we naar Dargaville voor de boodschappen. Zodra we het bordje 'dit was Waipoua Forest' voorbij waren, waren we de jungle uit en reden we ineens in vlak land (zonder van de ene bocht in de andere te rijden, zoals in het bos). Raar was dat. In Dargaville vonden we een Woolworths en het viel me wederom op hoe Brits het assortiment was. Een land naar mijn hart, dus. Van Dargaville namen we highway 12 verder naar het zuiden en zo kwamen we in Matakohe terecht. Op de camping was nog plek zat en we vonden een plaatsje naast een boom, zodat we zittend in de schaduw een biertje/lemonade konden drinken. Het pannenkoekenbakken erna deden we in de keuken van de camping en dat was reuze gezellig, vooral dankzij twee vrolijke Denen. Remco was al snel in een voetbaldiscussie beland en ik richtte me op de koeken. Toen die klaar waren, aten we ze op naast de camper en toen internetten we nog even. Bedtijd! |