|
ZONDAG 9 MAART 2008
Iets na zevenen stonden we op een we deden het rustig aan - na het ontbijt zaten we een tijdje in de zon met een boek. Om tien uur reden we weg uit Matakohe en we reden naar Brynderwyn, een plaats die we al eerder zagen op onze weg naar het noorden. We namen highway 1 een klein stukje naar het zuiden, maar om niet precies dezelfde weg te rijden als woensdag sloegen we af in Wellsford om via highway 16 de westkust te bekijken. We hadden wat fraaie vergezichten onderweg en stopten met het tellen van de dode possums op de weg, het was onbegonnen werk. Tegen één uur vonden we dankzij scherp oplettend werk van mijn zijde (waarom zou je een duidelijk bord neerzetten als je aan een nietszeggend straatje zit) de camping in Auckland. Hij stond in de Lonely Planet nog als Top 10, maar op ons Top 10-kaartje ontbrak hij. Dat klopte, hij was van eigenaar veranderd. We boekten voor één nachtje, aten een paar boterhammen en informeerden toen bij de Aziatische receptiejongen waar de dichtstbijzijnde bushalte was. Wij dáchten hem uiteindelijk te begrijpen, maar zijn Engels was echt abominabel. Gelukkig had hij ook een stipje op de kaart gezet en samen met het 'Chinese takeaway' dat ik opgevangen dacht te hebben, vonden we zonder problemen de halte. De bus was netjes op tijd en we kochten een 'day pass', slechts veertig cent duurder dan een retourtje en kon nog wel eens van pas komen. De bus bracht ons over Harbour Bridge naar Midtown, het centrum van Auckland. Daar liepen we eerst een rondje over Princes Wharf (er is in Auckland ook al een Princes Street, kende ik alleen uit Edinburgh!), waar aan de ene kant een kolossaal cruiseship lag en ter contrast aan de andere kant Greenpeaces Rainbow Warrior (de tweede of derde, de eerste ligt duikwrak te zijn in het noorden van Nieuw-Zeeland).  Na de wharf liepen we Queen Street in en al snel spotten we een Starbucks, waar we een Iced Cafe Latte bestelden (het was nog altijd lekker warm en zonnig). Gewapend met onze drankjes wandelden we verder en onze aandacht werd getrokken door een kleine winkelopening met wat cd's. Die bleken relatief goedkoop en we gingen naar binnen. Het bleek een enorme winkel te zijn en we leefden ons eens lekker uit. We hadden niet op een cd-speler in de camper gerekend (op de site stond cassettespeler) en dus ook geen enkele cd meegenomen. Een uurtje later kwamen we met twaalf cd's naar buiten. Zucht. Een eindje verderop vonden we de 'koele' cd-winkel, Real Groovy Records, maar die bleek dan wel veel koeler, maar ook veel duurder en we klopten onszelf eens op de schouder (niet te hard, nog altijd verbrand dus auw). Het was inmiddels al vijf uur en we besloten op zoek te gaan naar Mt. Eden. Een stevige wandeling later vonden we de berg en iets over zessen stonden we op de top. Hijgend, maar beloond met een prachtig uitzicht over de stad en de zee. Het was ook een aparte ervaring om op de rand van een vulkaan te staan, trouwens! In de krater? Gras en koeien...   We daalden weer af en keken bedenkelijk naar onze voeten. Dat werd dus de bus, die twee minuten later langskwam en ons keurig weer bij de Quay afzette. Daar gingen we naar de Mexicaan en aten ons buikje rond aan goedgevulde burrito's. Om kwart over acht namen we de bus terug naar Northcote en de aardige chauffeur zette ons en een gezinnetje af voor de ingang van het holiday park. Sympathiek! We smeedden de plannen voor morgen en Remco pakte de twaalf cd's uit hun (soms wel twee) plasticjes. |