|
WOENSDAG 12 MAART 2008
Al vroeg vertrokken we naar Te Puia, het 'pretpark' rondom de Pohutu-geiser en de modderpoelen. We schrokken even van de $50 toegang - blijkbaar mocht je niet meer naar binnen zonder automatische toegang voor het Maori-concert. We wilden echter graag de geiser zien, dus zuchtend gaf Remco zijn creditcard maar weer.  Eenmaal binnen werden we meteen verwezen naar de 'guided tour' die net tien minuten bezig was en in de enorme mensenmassa hobbelden we achter de vrijwel onverstaanbare jongeman aan. Het maakte weinig uit; als we hem wel verstonden, bleek hij zeer clichématige grappen te maken. Toen de tour afgelopen was, bekeken we nog even de twee werkplaatsen (houtsnijden en weven) en het gemeenschappelijke gebouw van de Maori. Het was tijd voor het concert. Een jonge Maori-dame legde de rituelen uit en Frank, een oudere man uit Australië, was voor de gelegenheid onze chief. Hij pakte het varenblad op dat de Maori-chief neergooide en vervolgens mochten we, schoenloos, het gemeenschappelijke gebouw in. Drie kwartier lang werden we vermaakt met de show en vrijwilligers uit het publiek mochten ook wat leren. Remco deed mee aan de 'haka', de oorlogsdans, terwijl een Maoriman hem verrukt wees op zijn zea-shirt: "zea... New Zealand!" Grijns.  Na de show waren we de andere toeristen zat en gingen we zelf op pad. Nu konden we tenminste ongestoord lange tijd kijken naar twee kiwi-vogels in het kiwihuis, de twee machtige geisers aan het werk zien (wow!) en diverse zijpaadjes naar bluppende modderpoeltjes en stinkende borrelmeertjes inslaan.  We deden zelfs de grote rondwandeling, waar we welgeteld een ander stel tegenkwamen.  Terug bij het Maoridorp bekeken we de andere hutjes nog even en toen was het tijd voor een bakje koffie. Daarna keken we nog lang naar de geisers, tot we honger kregen. We namen afscheid van de inmiddels slapende kiwidame (terwijl meneer nog altijd liep te ijsberen; hij was nieuw en moest nog wennen) en reden terug naar de camping, waar we lunchten. De rest van de middag liepen we rond in het stadscentrum (lees: dorp) en het park, waar nog wat stinkende zwavelgeurtjes opstegen. 's Avonds na het eten voerden we weinig meer uit - de buitenlucht van NZ maakt ons om negen uur al moe! O ja, en we voerden nog zwarte zwanen, eendjes en meeuwen en als dank werd Remco bescheten! Hah! |