|
ZATERDAG 30 JUNI 2012 (km. 8404)
We stonden niet al te laat op (van een niet-leeggelopen luchtbed!) en na het ontbijt reden we westwaarts voor een wandeling uit het boekje: Gualachadish. Naast het niet kunnen uitspreken van deze plek konden we hem aanvankelijk ook niet eens vinden; pas toen we waren gekeerd, vonden we de aangeduide parkeerplaats en het hek waar we door moesten. En achter dat hek… stond een enorme kudde Schotse hooglanders. Na enig nadenken besloot ik dat ik daar niet dwars doorheen durfde en we reden dus weer terug. Onderweg kwamen we de afslag naar Duart Castle tegen en aangezien we nu ineens tijd over hadden, sloegen we af. We inspecteerden het imposante kasteel (van buiten) en de grond eromheen (inclusief minikerkhofje en 'millenniumbos'). Best mooi. Terug naar de grote weg kwamen we een groter kerkhof tegen, waar ik als cemetery girl natuurlijk even moest kijken. De grafstenen waren vrijwel zonder uitzondering onleesbaar, maar de locatie was prachtig. 
Weer terug bij de tent aten we onze lunch en vervolgens reden we via enkele achterafweggetjes via de noordwestkant van Mull naar Dervaig (hello again) en van daaraf naar Tobermory. Bij de ruïne die we gisteren ook passeerden zetten we de auto stil en we keken treurig naar buiten. De regen die al de hele middag viel, werd eerder erger dan minder en het idee om erin te gaan wandelen was weinig aanlokkelijk. We wikten en wogen en besloten het uiteindelijk tóch te doen, het waren tenslotte maar drie miezerige kilometers en we hadden er dat hele eind voor gereden. De heenweg, hoewel een aardige klim, ging heel behoorlijk en al snel stonden we op de rand van wat ooit een vulkaan was, met Lochan 's Airde Beinn als kratermeer. Het waaide heel hard en we werden en bijna af geblazen, maar nu waren we er toch (alweer...) en dus liepen we alsnog de hele krateromtrek. Helaas hadden we bij het tweede deel van de afdaling de wind recht in ons gezicht en zeker als brildrager is dat geen pretje. Maar... we haalden het, en doorweekt stapten we in de auto. 
In Tobermory deden we in deplorabele toestand boodschappen en daarna reden we via de 'snelste' route naar de tent, waar we eindelijk die natte zooi uit konden trekken (het hele wasrek hing vol) en droge kleren aan konden doen. 
Als beloning bakte ik pannenkoeken, die er goed in gingen. Voor het slapen gaan gingen we douchen. Ik koos verkeerd (voor het stenen toilethok waar het echt warme water op bleek) en Remco goed (voor de invalidentent met keiharde hete straal, die ik eerder als te heet had bestempeld, maar die ik achteraf liever had gehad). Licht bibberend (ik) en heerlijk warm (Remco) kropen we ons bed in (het luchtbed was nog steeds hard!). |