|
ZONDAG 21 JUNI 2015 (km. 120.468)
Rond acht uur stonden we op en na een copieus ontbijt (weer in het buffetrestaurant) zochten we een plekje aan dek. We vonden twee dekstoelen in het overdekte gedeelte, dus lekker uit de wind. Daar zagen we allerhande zeevogels langsvliegen (jan-van-genten, Noordse stormvogels, grote jagers!) en passeerden we de Shetland Islands, erg mooi te zien vanaf ons schip. 
Opnieuw dineerden we in het buffetrestaurant en daarna moesten we onze spullen bij elkaar pakken, want om acht uur werden we de hut uitgezet. De aankomsttijd van de boot was tien uur, dus we moesten ons twee uur lang met bagage zien te vermaken. Gelukkig vonden we opnieuw twee dekstoelen onder het afdakje en daar lazen we wat. In de verte zagen we de Færöer Eilanden al liggen. 
Tegen tienen begaven we ons maar eens naar binnen. Buiten verstonden we de omroepberichten niet, dus Remco informeerde voor de zekerheid even of ik weer via de loopbrug moest. Hoera, dat hoefde niet! Vervolgens moesten we helaas wel ruim een uur wachten bij de auto, want a) eerst moest al het verkeer onder ons weg, b) dat ging heel langzaam, c) toen moesten alle andere rijen van onze verdieping weg, d) dat ging ook heel langzaam en e) toen moesten onze buren allemaal eerst weg omdat Remco anders de auto niet in kon.  Om een lang verhaal kort te maken: de boot zou om 22:00 uur aankomen en om 23:40 uur reden wij van de boot. Zucht. Toen was het nog even flink zoeken naar ons hotel. We wisten wel waar het moest zijn, maar we wisten niet precies waar we ons bevonden toen we de boot af kwamen en telkens als ik een min of meer bekende straat op de plattegrond vond, waren we al vijf straten verder. Bovendien bleek Tórshavn vergeven van de eenrichtingsverkeerstraatjes. Het was dan ook best fijn toen we na tien minuten ietwat zenuwachtig rondrijden ineens Hotel Havn zagen staan op een gevel. Ernaast was nog parkeerplek ook en opgelucht parkeerden we de auto. We werden zeer vriendelijk welkom geheten door een meneer van het hotel, die er meteen vanuit gegaan was dat we twintig rondjes door de stad hadden gereden en het - aan zijn gezicht te zien - nauwelijks geloofde dat we alleen zo laat waren doordat we als laatsten van de boot reden... Even na middernacht waren we eindelijk op de hotelkamer. Uit het raam zagen we de veerboot nog liggen - die had om half twaalf al moeten vertrekken - en in de lichte schemering maakten we wat foto’s. Daarna gingen we enigszins uitgeput slapen. 
|