|
DONDERDAG 25 JUNI 2015 (km. 120.800)
De wekker ging best vroeg, maar toen meteen daarna werd omgeroepen dat we over een uur met bagage en al de hut moesten hebben verlaten, hadden we eigenlijk geen haast meer, en dus stonden we rustig op, verzamelden alle spullen en gingen daarmee naar het ontbijtbuffet. We bleken niet de enigen; mensen en bagage bevolkten het restaurant, zodat wij gedwongen waren bij een ouder echtpaar aan te schuiven. Daar aten wij weer onze buikjes vol. Intussen zagen we door het raam dat IJsland al in zicht was, dus toen het ontbijt op was, pakten we al onze spullen weer op en gingen we aan dek. Het bleek fantastisch weer te zijn en we genoten van de zon en het prachtige uitzicht. 
Keurig op tijd (relatief gezien dan) legden we aan en we waren nu ook beduidend sneller van het schip af dan de vorige keer. Van de douanemeneer mochten we doorrijden en zo legden we de eerste meters op IJslandse bodem af. Wat een sneeuw lag er nog! 
Door de sneeuwvelden reden we naar Egilsstaðir. Daar moesten we even goed zoeken naar het kantoortje van Viator, waar we het beddengoed voor later moesten ophalen. Toen we het eindelijk hadden gevonden, kregen we ook nog de 'trainee' en dus duurde het allemaal even. Toen we weer naar buiten gingen, zette de 'gevorderde' dame toch maar even een bordje buiten. Wij reden nu door naar de Bonus-supermarkt, die om 11.00 open bleek te gaan. Het was kwart voor tien. Wat zijn dit voor luie types? Dan maar geen boodschappen, tsk. We namen nu weg 931 langs het meer Lagarfljot, langs eindeloze lupinebermen en door bosjes bomen. Bomen, op IJsland? Merkwaardig. Aan de oostzijde van het meer vonden we een brug en vlak daarna de parkeerplaats die in ons Rother wandelgidsje stond. Daar begonnen wij de wandeling langs de watervallen Litlanesfoss en Hengifoss. 
Met name de laatste was indrukwekkend; 118 meter vrije val. We zaten een tijdje op een rotsblok te genieten van het immense geweld waarmee het water naar beneden kwam. Uiteindelijk wisten we ons los te rukken en daalden we weer af naar de auto. We reden terug naar weg nummer 1 (Hringvegur) en zetten koers naar Höfn. Onderweg zagen we ontelbaar veel mooie dingen; hoogvlaktes met sneeuw, uitzichten op fjorden, lavabergen (ryoliet), lavastranden, rivierdelta’s... we stapten dan ook vaak uit om even zonder raam ertussen naar alle natuurschoon te kunnen kijken. 
Het was een wonder dat we Höfn überhaupt wisten te bereiken, maar het lukte ons! Daar vonden we een Nettó-supermarkt die wél open was, dus we sloegen even lunchvoorraad en koekjes in. Daarna dineerden we bij het populaire Pakkhus (ontdekten we toen we weggingen - een lange wachtrij...). We aten er erg lekker en het personeel was heel erg vriendelijk en attent. Een fijne plek. 
Nu reden we door naar ons eindpunt van vandaag: Brunhóll, zo’n 35 kilometer van Höfn vandaan. We kregen kamer 107 en met wifi et cetera vermaakten we ons wel. Jammer van die ontzettend luid snurkende persoon in de kamer naast ons, vanaf kwart voor tien (Remco: "Het is nota bene nog licht!"). |