|
DONDERDAG 2 JULI 2015 (km. 122.105)
De laatste ochtend in Stefánslundur. We maakten alles schoon. Dat was verplicht, hoewel we het onderdeel 'stof het hele huis af, inclusief alle vensterbanken' ietwat oversloegen - dan moeten de eigenaren niet elk beschikbaar oppervlak voorzien van een beeldje, frutseltje of prulletje. Ook het 'ramen poetsen' geloofden we wel en om half elf reden we weg. Voor de tweede keer deze vakantie reden we naar Þingvellir. Daar dronken we een kopje koffie met uitzicht op het Þingvallavatn. Een voorbijrijdende parkwachter informeerde of we zouden gaan vissen (nou, nee) en sommeerde ons de auto een kwartslag te draaien want dit was een parkeerplaats en er moesten meer auto's bij kunnen. Tuurlijk joh... Remco draaide de auto en verder zagen we niemand meer. Uiteraard. 
We reden verder, na nog een korte stop bij een veldje vol steenmannetjes, en namen een verharde weg naar Hvalfjörður. 
Deze was goed te doen en veilig arriveerden we weer op asfalt. We reden langs de fjord tot we een mooi bankje-boompje (zonder bankje en zonder boompje) tegenkwamen en daar lunchten we in de zon. Daarna rondden we de fjord tot aan verharde weg 520, die we als shortcut gebruikten. 
Deze weg bleek iets minder goed dan de vorige en hotsend en klotsend reden we verder, grote 4x4's en wegwerkzaamheidwagens vermijdend. Het was een uitdaging, maar we redden het! Via asfaltwegen reden we nu naar twee watervallen, Hraunfossir en Bjarnafoss. De eerste was het bijzonderst: het water kwam van onderen uit een lavaveld. Het zag er zeer apart uit. 
Bjarnafoss bevatte vooral veel snelstromend water, ook leuk, maar minder speciaal. We reden dezelfde weg terug en namen nu weg 50, die ons langs Deildartunguhver leidde. We stopten er even om deze grootste heetwaterbron van IJsland te bewonderen. Veel stoom! 
Nu reden we in één keer door naar ons hotel in Borgarnes, Ensku Húsin, waar we voor de verandering eens redelijk vroeg aankwamen (iets na half vijf) en dus konden we even lekker in de weer met internet. 
Vanaf zeven uur werd er in het hotel een driegangendiner aangeboden, maar dat vonden we nogal prijzig en dus volgden we een tip uit de Lonely Planet op: een hotel in de buurt zou een lekker visbuffet hebben voor een schappelijke prijs. Natuurlijk was dat intussen opgeheven en optie 2 (het museumrestaurant in Borgarnes) was ook best duur. Zo zaten we enige tijd later aan de burgers bij het N1-tankstation... Verzadigd keerden we terug naar ons eigen hotel, waar we nog wat relaxten voordat we naar bed gingen. |