WOENSDAG 10 SEPTEMBER 2003
Tevreden reden we door naar de Tarr Steps, een Middeleeuwse (maar wellicht nog oudere) brug over de River Exe. Naast het kleine witte weggetje dat we reden, spotten we ineens twee pony's. Snel nam ik een paar foto's... wat een skatjes!  De Tarr Steps waren ook wel de moeite waard, al liepen er wel erg veel enthousiaste honden rond. Ach ja, waar niet eigenlijk, in de UK?  Na de Tarr Steps reden we naar Winsford, volgens de Rough Guide het liefste dorpje van Exmoor. Het was inderdaad zeer kneuterig, met rieten daken, gekleurde huisjes en tuinkabouters die cricket speelden.  Het dorp was wel erg klein en na een kwartier hadden we het wel zo ongeveer gezien. We reden verder naar Dunkery Beacon, Exmoors hoogste punt (519m). Het weer was nog steeds erg wisselvallig en dus lieten we de beklimming maar zitten. Via wederom wat witte weggetjes reden we door naar Dunster. Op onze reisdag hadden we het kasteel aldaar zien liggen en dat wilden we nog wel een keer zien. In één van de twee hoofdstraten vond Remco zowaar een parkeerplekje en we liepen naar het kasteel. Erg veel behoefte aan een interne kasteelbezichtiging hadden we niet, dus we volstonden met de buitenkant. Daarna liepen we de andere hoofdstraat van Dunster in. Ook Dunster was een lief dorpje, maar wel erg toeristisch, wat in deze tijd van het jaar betekende dat het vergeven was van de bejaarden.  Op de terugweg naar de auto namen we de route langs het kasteel nogmaals. Daar werden we aangeklampt door een National Trust mevrouw, die aan onze neus (en fototoestellen?) zag dat wij toeristen van overzee waren. Ze nam ons een korte vragenlijst af en toen mochten we verder. We keken nog even bij de Watermill van Dunster, maar erg veel was er niet te zien en dus keerden we terug naar de auto. We reden naar Minehead, waar ik erin slaagde Remco binnen twee minuten naar een grote Tesco te leiden (zonder er ooit eerder geweest te zijn!). Daar deden we boodschappen, waarna we naar Porlock en Porlock Weir reden. In dat laatste dorpje keken we hoe de vloed opkwam en alle drooggevallen bootjes weer gingen drijven. Leuk!   Daarna namen we een witte-weggetjes-route terug naar de camping, waar we kookten, afwasten, lazen en rummikubden. |
