|
DONDERDAG 28 JUNI 2007 (KM. 21.017)
We hadden afgesproken écht om half acht op te staan, zelfs als het regende. Helaas was dit goede voornemen al snel het raam uit, toen bleek dat de regen werkelijk op het tentdoek klétterde. Pas om acht uur hadden Remco en ik de moed verzameld om met een regenjas aan naar het toiletgebouw te rennen en Maarten volgde iets later. Hoewel het buiten een egaal grijze wereld was, hielden we wel vast aan onze wandelplannen en dus zetten we koffie, smeerden we broodjes en reden we om kwart over negen weg van de camping. We snorden ditmaal eens níet naar Portree, maar sloegen af naar Uig. Iets voorbij dit kneuterige havendorpje sloegen we de 'minor road' in naar Staffin, dwars door de Quiraing. Vlak voordat de weg in steile afdaling naar Staffin liep, zetten we de auto stil op een parkeerplaats. Tijdens het koffiedrinken in de auto klaarde het zowaar een beetje op en na de koffie durfden we aan de wandeling te beginnen. We volgden het duidelijke pad recht de Quiraing in. Het was zeer goed te lopen, op een lastige kloofoversteek na. 
Op een stuk met flinke rugwind barstte er weer een bui los en al snel waren onze broeken van achteren doorweekt en van voren nog droog... een raar gevoel. Toen het stopte met (hard) regenen, droogden we gelukkig al snel weer op. Ook vandaag waren de uitzichten weer bijzonder fraai. We zagen onze weg liggen en Staffin Bay, en een heleboel regenbuien om ons heen. Na anderhalf uur lopen vroeg ik me af of we niet beter om konden keren, maar Maarten had gisteren in de outdoorwinkel onze wandeling goed bekeken in een boek dat ze daar hadden liggen en was er zeker van dat een rondwandeling mogelijk was. We klommen dus verder en even later stonden we echt 'on top of the world'. Net op dat moment brak ook de hemel open en we genoten van zon, blauwe lucht en prachtige vergezichten (we konden nu ook de Outer Hebrides zien!).  
Vervolgens daalden we gestaag en even later kregen we zowaar de auto in het vizier! Een half uur later bereikten we de rode bolide en daar aten we onze lunch. Daarna reden we naar Flodigarry, waar ik Remco en Maarten het hostel liet zien waar Cynthia en ik ooit verbleven. Het lag er nog altijd prachtig bij! 
We reden nu terug naar Portree met een tussenstopje bij de immense kliffen van Kilt Rock.  Bij Portree namen we de weg naar Sligachan en Carbost, waar we afsloegen naar de Talisker Distillery. We kwamen om kwart voor vier aan en konden nog mee met de tour van tien over vier. Remco en Maarten dronken hun 'dram' (bodempje whisky); ik beperkte me tot een slokje uit Remco's glas (erg turfig!). De rondleiding was best wetenswaardig en in zoverre bijzonder dat de stokerij op dat moment stillag wegens gebrek aan water. Wij moesten daar licht om giechelen, maar de afgelopen twee maanden waren ook op Skye te droog geweest. Aan het eind kocht Maarten een dure fles whisky (cask strength, ongefilterd) die alleen dáár te koop was. 
Vervolgens stapten we weer in de auto en we reden naar Talisker Bay, volgens de Lonely Planet zeer de moeite waard. Na enkele mijlen kwamen we bij een weg die we alleen te voet (of per fiets...) mochten nemen en dus parkeerden we de auto. Het bleek nog een aardig eind lopen te zijn, maar we vermaakten ons met de vele schaapjes en tapuiten. Het 'strand' bleek uiteindelijk te bestaan uit grote zwarte keien, maar vooruit, met de kliffen eromheen was het wel een mooie baai. 
We keerden terug naar de auto en reden voor de zoveelste keer deze vakantie naar Portree. Omdat het inmiddels al laat aan het worden was en we weinig zin hadden om te koken, besloten we maar weer in het dorp te eten. Ditmaal viel de keus op MacNabs, waar we alledrie een dubbele Cuillinburger bestelden. Nog geen tien minuten later stond die dampend voor onze neus en we lieten het ons goed smaken. Na dit voedzame maal reden we naar de tent, waar we koffie dronken, rummikubden (0-2-1 L-R-M) en lazen tot het bedtijd was. |